poenio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

poeniō (present infinitive poenīre, perfect active poenīvī or poeniī, supine poenītum); fourth conjugation

  1. Alternative form of puniō

Conjugation[edit]

   Conjugation of poeniō (fourth conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present poeniō poenīs poenit poenīmus poenītis poeniunt
imperfect poeniēbam poeniēbās poeniēbat poeniēbāmus poeniēbātis poeniēbant
future poeniam poeniēs poeniet poeniēmus poeniētis poenient
perfect poenīvī,
poeniī
poenīvistī,
poeniistī
poenīvit,
poeniit
poenīvimus,
poeniimus
poenīvistis,
poeniistis
poenīvērunt,
poenīvēre,
poeniērunt,
poeniēre
pluperfect poenīveram,
poenieram
poenīverās,
poenierās
poenīverat,
poenierat
poenīverāmus,
poenierāmus
poenīverātis,
poenierātis
poenīverant,
poenierant
future perfect poenīverō,
poenierō
poenīveris,
poenieris
poenīverit,
poenierit
poenīverimus,
poenierimus
poenīveritis,
poenieritis
poenīverint,
poenierint
passive present poenior poenīris,
poenīre
poenītur poenīmur poenīminī poeniuntur
imperfect poeniēbar poeniēbāris,
poeniēbāre
poeniēbātur poeniēbāmur poeniēbāminī poeniēbantur
future poeniar poeniēris,
poeniēre
poeniētur poeniēmur poeniēminī poenientur
perfect poenītus + present active indicative of sum
pluperfect poenītus + imperfect active indicative of sum
future perfect poenītus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present poeniam poeniās poeniat poeniāmus poeniātis poeniant
imperfect poenīrem poenīrēs poenīret poenīrēmus poenīrētis poenīrent
perfect poenīverim,
poenierim
poenīverīs,
poenierīs
poenīverit,
poenierit
poenīverīmus,
poenierīmus
poenīverītis,
poenierītis
poenīverint,
poenierint
pluperfect poenīvissem,
poeniissem
poenīvissēs,
poeniissēs
poenīvisset,
poeniisset
poenīvissēmus,
poeniissēmus
poenīvissētis,
poeniissētis
poenīvissent,
poeniissent
passive present poeniar poeniāris,
poeniāre
poeniātur poeniāmur poeniāminī poeniantur
imperfect poenīrer poenīrēris,
poenīrēre
poenīrētur poenīrēmur poenīrēminī poenīrentur
perfect poenītus + present active subjunctive of sum
pluperfect poenītus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present poenī poenīte
future poenītō poenītō poenītōte poeniuntō
passive present poenīre poenīminī
future poenītor poenītor poeniuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives poenīre poenīvisse,
poeniisse
poenītūrum esse poenīrī poenītum esse poenītum īrī
participles poeniēns poenītūrus poenītus poeniendus,
poeniundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
poeniendī poeniendō poeniendum poeniendō poenītum poenītū

References[edit]

  • poenio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • poenio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.