propitio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

propitius (favorable”, “well-disposed”, “gracious”, “kind”, “propitious) +‎ .

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

propitiō (present infinitive propitiāre, perfect active propitiāvī, supine propitiātum); first conjugation

  1. to propitiate
  2. to soothe

Conjugation[edit]

   Conjugation of propitiō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present propitiō propitiās propitiat propitiāmus propitiātis propitiant
imperfect propitiābam propitiābās propitiābat propitiābāmus propitiābātis propitiābant
future propitiābō propitiābis propitiābit propitiābimus propitiābitis propitiābunt
perfect propitiāvī propitiāvistī propitiāvit propitiāvimus propitiāvistis propitiāvērunt,
propitiāvēre
pluperfect propitiāveram propitiāverās propitiāverat propitiāverāmus propitiāverātis propitiāverant
future perfect propitiāverō propitiāveris propitiāverit propitiāverimus propitiāveritis propitiāverint
passive present propitior propitiāris,
propitiāre
propitiātur propitiāmur propitiāminī propitiantur
imperfect propitiābar propitiābāris,
propitiābāre
propitiābātur propitiābāmur propitiābāminī propitiābantur
future propitiābor propitiāberis,
propitiābere
propitiābitur propitiābimur propitiābiminī propitiābuntur
perfect propitiātus + present active indicative of sum
pluperfect propitiātus + imperfect active indicative of sum
future perfect propitiātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present propitiem propitiēs propitiet propitiēmus propitiētis propitient
imperfect propitiārem propitiārēs propitiāret propitiārēmus propitiārētis propitiārent
perfect propitiāverim propitiāverīs propitiāverit propitiāverīmus propitiāverītis propitiāverint
pluperfect propitiāvissem propitiāvissēs propitiāvisset propitiāvissēmus propitiāvissētis propitiāvissent
passive present propitier propitiēris,
propitiēre
propitiētur propitiēmur propitiēminī propitientur
imperfect propitiārer propitiārēris,
propitiārēre
propitiārētur propitiārēmur propitiārēminī propitiārentur
perfect propitiātus + present active subjunctive of sum
pluperfect propitiātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present propitiā propitiāte
future propitiātō propitiātō propitiātōte propitiantō
passive present propitiāre propitiāminī
future propitiātor propitiātor propitiantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives propitiāre propitiāvisse propitiātūrum esse propitiārī propitiātum esse propitiātum īrī
participles propitiāns propitiātūrus propitiātus propitiandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
propitiandī propitiandō propitiandum propitiandō propitiātum propitiātū

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • propitio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • propitio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • propitio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.