przybić

Polish

Etymology

From przy- +‎ bić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpʂɨ.bit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨbit͡ɕ
• Syllabification: przy‧bić

Verb

przybić pf (imperfective przybijać)

1. (transitive) to nail, to tack (affix using nails or other sharp objects)
2. (transitive) to dock, to sail ashore
3. (transitive) to stamp, to seal
4. (transitive) to depress, to get down

Conjugation

Conjugation of przybić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		przybić
future tense	1st	przybiję			przybijemy
	2nd	przybijesz			przybijecie
	3rd	przybije			przybiją
	impersonal	przybije się
past tense	1st	przybiłem, -(e)m przybił	przybiłam, -(e)m przybiła	przybiłom, -(e)m przybiło	przybiliśmy, -(e)śmy przybili	przybiłyśmy, -(e)śmy przybiły
	2nd	przybiłeś, -(e)ś przybił	przybiłaś, -(e)ś przybiła	przybiłoś, -(e)ś przybiło	przybiliście, -(e)ście przybili	przybiłyście, -(e)ście przybiły
	3rd	przybił	przybiła	przybiło	przybili	przybiły
	impersonal	przybito
conditional	1st	przybiłbym, bym przybił	przybiłabym, bym przybiła	przybiłobym, bym przybiło	przybilibyśmy, byśmy przybili	przybiłybyśmy, byśmy przybiły
	2nd	przybiłbyś, byś przybił	przybiłabyś, byś przybiła	przybiłobyś, byś przybiło	przybilibyście, byście przybili	przybiłybyście, byście przybiły
	3rd	przybiłby, by przybił	przybiłaby, by przybiła	przybiłoby, by przybiło	przybiliby, by przybili	przybiłyby, by przybiły
	impersonal	przybito by
imperative	1st	niech przybiję			przybijmy
	2nd	przybij			przybijcie
	3rd	niech przybije			niech przybiją
passive adjectival participle		przybity	przybita	przybite	przybici	przybite
anterior adverbial participle		przybiwszy
verbal noun		przybicie

Further reading

• przybić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przybić in Polish dictionaries at PWN