simultaneus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From simultās (a coming together, convergence or intersection) +‎ -āneus (suffix forming adjectives).

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

simultāneus (feminine simultānea, neuter simultāneum); first/second-declension adjective

  1. (Medieval Latin) acting together; existing at the same time

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative simultāneus simultānea simultāneum simultāneī simultāneae simultānea
Genitive simultāneī simultāneae simultāneī simultāneōrum simultāneārum simultāneōrum
Dative simultāneō simultāneō simultāneīs
Accusative simultāneum simultāneam simultāneum simultāneōs simultāneās simultānea
Ablative simultāneō simultāneā simultāneō simultāneīs
Vocative simultānee simultānea simultāneum simultāneī simultāneae simultānea

Descendants[edit]

References[edit]