uitvechten

Dutch

FWOTD – 15 April 2019

Etymology

From Middle Dutch utevechten. Equivalent to uit +‎ vechten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌfɛx.tə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: uit‧vech‧ten

Verb

uitvechten

1. (transitive) to reach a solution or an end through fighting; to fight it out
   • 1799, Samuel Richardson, Geschiedenis van Karel Grandison (= tr. of The History of Sir Charles Grandison), part 4, Johannes Allart (publ.), pages 314 and 315.

     Wel, en meent gij niet, dat wij elkander aankeeken, als een paar zotten, toen wij alleen zagen, opdat wij, om zoo te ſpreken, den ſtrijd zouden uitvechten?

     Well, and you don't suppose that we were looking at one another like a pair of fools, when we were only watching, so that we, so to speak, would fight out the battle?

   • 1988, Tijdschrift voor theologie, page 284:

     Onze kennis ervan is zeer beperkt en ook vervalst door de propaganda-oorlogen die de koloniale machten met elkaar uitvochten.

     Our knowledge about it is seriously limited and also falsified by the propaganda wars that the colonial powers fought out with each other.

Inflection

Inflection of uitvechten (strong class 3b, separable)
infinitive	uitvechten
past singular	vocht uit
past participle	uitgevochten
infinitive	uitvechten
gerund	uitvechten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	vecht uit	vocht uit	uitvecht	uitvocht
2nd person sing. (jij)	vecht uit	vocht uit	uitvecht	uitvocht
2nd person sing. (u)	vecht uit	vocht uit	uitvecht	uitvocht
2nd person sing. (gij)	vecht uit	vocht uit	uitvecht	uitvocht
3rd person singular	vecht uit	vocht uit	uitvecht	uitvocht
plural	vechten uit	vochten uit	uitvechten	uitvochten
subjunctive sing.1	vechte uit	vochte uit	uitvechte	uitvochte
subjunctive plur.1	vechten uit	vochten uit	uitvechten	uitvochten
imperative sing.	vecht uit
imperative plur.1	vecht uit
participles	uitvechtend	uitgevochten
1) Archaic.

Anagrams

• vechten uit