urbicapus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Coined by Plautus, from urbs (city) +‎ capiō (to capture) +‎ -us.

Noun[edit]

urbicapus m (genitive urbicapī); second declension

  1. (hapax) a city capturer
    • c. 206 BCE, Plautus, Miles Gloriosus 1052-1055:
      Mil. Te compellare et complecti et contrectare. Nam nisi tu illi fers suppetias, iam illa animum despondebit. Age, mi Achilles, fiat quod te oro, serva illam pulchram pulchre, exprome benignum ex te ingenium, urbicape, occisor regum.

Declension[edit]

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative urbicapus urbicapī
Genitive urbicapī urbicapōrum
Dative urbicapō urbicapīs
Accusative urbicapum urbicapōs
Ablative urbicapō urbicapīs
Vocative urbicape urbicapī

References[edit]

  • urbicapus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • urbicapus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.