verheugen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch verhuegen. Equivalent to ver- +‎ heugen.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈɦøːɣə(n)/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -øːɣən

Verb

verheugen

1. (transitive) to make happy, delight

   Het verheugt mij dat je even de tijd hebt gevonden om bij mij te komen.

   It delights me that you found the time to come by.

2. (reflexive) to rejoice, be glad
3. (reflexive) to look forward [+ op (object) = to]

Inflection

Inflection of verheugen (weak, prefixed)
infinitive	verheugen
past singular	verheugde
past participle	verheugd
infinitive	verheugen
gerund	verheugen n
	present tense	past tense
1st person singular	verheug	verheugde
2nd person sing. (jij)	verheugt	verheugde
2nd person sing. (u)	verheugt	verheugde
2nd person sing. (gij)	verheugt	verheugde
3rd person singular	verheugt	verheugde
plural	verheugen	verheugden
subjunctive sing.1	verheuge	verheugde
subjunctive plur.1	verheugen	verheugden
imperative sing.	verheug
imperative plur.1	verheugt
participles	verheugend	verheugd
1) Archaic.

Descendants

• Negerhollands: verheeg