çir
Tatar
Noun
çir
Turkish
Etymology
Borrowed from Armenian չիր (čʻir).
Noun
çir (definite accusative çiri, plural çirler)
Declension
| Inflection | ||
|---|---|---|
| Nominative | çir | |
| Definite accusative | çiri | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | çir | çirler |
| Definite accusative | çiri | çirleri |
| Dative | çire | çirlere |
| Locative | çirde | çirlerde |
| Ablative | çirden | çirlerden |
| Genitive | çirin | çirlerin |
References
- Ačaṙean, Hračʻeay (1971–1979) “չիր”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press
- “çir”, in Türkiye'de halk ağzından derleme sözlüğü [Compilation Dictionary of Popular Speech in Turkey] (in Turkish), Ankara: Türk Dil Kurumu, 1963–1982