írjeim
Hungarian
Etymology
ír + -jeim (possessive suffix) (usually in the sense ’Irish’, possibly also in the sense ’balm’, where írjaim is more common).
Pronunciation
Noun
írjeim
Declension
Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | írjeim | — |
accusative | írjeimet | — |
dative | írjeimnek | — |
instrumental | írjeimmel | — |
causal-final | írjeimért | — |
translative | írjeimmé | — |
terminative | írjeimig | — |
essive-formal | írjeimként | — |
essive-modal | írjeimül | — |
inessive | írjeimben | — |
superessive | írjeimen | — |
adessive | írjeimnél | — |
illative | írjeimbe | — |
sublative | írjeimre | — |
allative | írjeimhez | — |
elative | írjeimből | — |
delative | írjeimről | — |
ablative | írjeimtől | — |
non-attributive possessive - singular |
írjeimé | — |
non-attributive possessive - plural |
írjeiméi | — |