þefa

Icelandic

Etymology

From Old Norse þefa, from Proto-Germanic *þefōną, *þebōną (“to be hot”), from Proto-Indo-European *tep- (“warm; hot”). Cognate with Old English þefian (“to pant; be agitated”), Old English ofþefian (“to be exceedingly heated; be very hot”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈθɛːva/

  Rhymes: -ɛːva

Verb

þefa (weak verb, third-person singular past indicative þefaði, supine þefað)

1. to sniff, smell

Conjugation

þefa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að þefa
supine (sagnbót)		þefað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		þefandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég þefa	við þefum	present (nútíð)	ég þefi	við þefum
	þú þefar	þið þefið		þú þefir	þið þefið
	hann, hún, það þefar	þeir, þær, þau þefa		hann, hún, það þefi	þeir, þær, þau þefi
past (þátíð)	ég þefaði	við þefuðum	past (þátíð)	ég þefaði	við þefuðum
	þú þefaðir	þið þefuðuð		þú þefaðir	þið þefuðuð
	hann, hún, það þefaði	þeir, þær, þau þefuðu		hann, hún, það þefaði	þeir, þær, þau þefuðu
imperative (boðháttur)	þefa (þú)	þefið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	þefaðu	þefiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

þefast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að þefast
supine (sagnbót)		þefast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		þefandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég þefast	við þefumst	present (nútíð)	ég þefist	við þefumst
	þú þefast	þið þefist		þú þefist	þið þefist
	hann, hún, það þefast	þeir, þær, þau þefast		hann, hún, það þefist	þeir, þær, þau þefist
past (þátíð)	ég þefaðist	við þefuðumst	past (þátíð)	ég þefaðist	við þefuðumst
	þú þefaðist	þið þefuðust		þú þefaðist	þið þefuðust
	hann, hún, það þefaðist	þeir, þær, þau þefuðust		hann, hún, það þefaðist	þeir, þær, þau þefuðust
imperative (boðháttur)	þefast (þú)	þefist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	þefastu	þefisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

þefaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	þefaður	þefuð	þefað		þefaðir	þefaðar	þefuð
accusative (þolfall)	þefaðan	þefaða	þefað		þefaða	þefaðar	þefuð
dative (þágufall)	þefuðum	þefaðri	þefuðu		þefuðum	þefuðum	þefuðum
genitive (eignarfall)	þefaðs	þefaðrar	þefaðs		þefaðra	þefaðra	þefaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	þefaði	þefaða	þefaða		þefuðu	þefuðu	þefuðu
accusative (þolfall)	þefaða	þefuðu	þefaða		þefuðu	þefuðu	þefuðu
dative (þágufall)	þefaða	þefuðu	þefaða		þefuðu	þefuðu	þefuðu
genitive (eignarfall)	þefaða	þefuðu	þefaða		þefuðu	þefuðu	þefuðu