świadczenie

Polish

Etymology

From świadczyć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɕfjatˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: świad‧cze‧nie

Noun

świadczenie n

1. (uncountable) verbal noun of świadczyć
2. (countable, law) contractual performance
3. (countable) benefit, provision, subsidy (payment made in accordance with an insurance policy or a public assistance scheme)

Declension

Declension of świadczenie

	singular	plural
nominative	świadczenie	świadczenia
genitive	świadczenia	świadczeń
dative	świadczeniu	świadczeniom
accusative	świadczenie	świadczenia
instrumental	świadczeniem	świadczeniami
locative	świadczeniu	świadczeniach
vocative	świadczenie	świadczenia

Related terms

nouns

• świadectwo
• świadek
• świadkowa

 

verbs

• świadczyć impf
• świadkować impf

 

Further reading

• świadczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• świadczenie in Polish dictionaries at PWN