Μακεδών

Ancient Greek

Etymology

From Μακεδονία (Makedonía)

Pronunciation

• (5th BC Attic) IPA^(key): /ma͜akedɔ͜ɔ́n/

• (1st BC Egyptian) IPA^(key): /maːkɛdóːn/

• (4th AD Koine) IPA^(key): /makeðón/

• (10th AD Byzantine) IPA^(key): /maceðón/

• (15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /maceðón/

Noun

Μᾱκεδών • (Mākedṓn) m (genitive Μακεδόνος); third declension

1. an inhabitant of Macedonia; a Macedonian

Inflection

Third declension of Μᾱκεδών, Μᾱκεδόνος

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Μᾱκεδών	τὼ Μᾱκεδόνε	οἱ Μᾱκεδόνες
Genitive	τοῦ Μᾱκεδόνος	τοῖν Μᾱκεδόνοιν	τῶν Μᾱκεδόνων
Dative	τῷ Μᾱκεδόνῐ	τοῖν Μᾱκεδόνοιν	τοῖς Μᾱκεδοῦσῐ(ν)
Accusative	τὸν Μᾱκεδόνᾰ	τὼ Μᾱκεδόνε	τοὺς Μᾱκεδόνᾰς
Vocative	Μᾱκεδών	Μᾱκεδόνε	Μᾱκεδόνες
Dialectal forms:
Notes:

Derived terms

• Μακεδονικός (Makedonikós)

Descendants

• Greek:
  • Μακεδών (Makedón)
  • Μακεδόνας (Makedónas)
  • plural: Μακεδόνες (Makedónes)
• Latin: Macedon (plural Macedones)

References

• Μακεδών in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Μακεδών in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “G3110”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,016
• «Μακεδών» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette