έδαφος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἔδαφος (édaphos).

Noun

έδαφος • (édafos) n (plural εδάφη)

1. ground

   κερδίζω έδαφος ― kerdízo édafos ― to gain ground

   Ξάπλωσε στο έδαφος. ― Xáplose sto édafos. ― He lay down on the ground.

2. soil, land, earth

   Το έδαφος εδώ ήταν κάποτε γόνιμο. ― To édafos edó ítan kápote gónimo. ― The soil was once fertile here.

3. territory

   Βρεθήκαμε πάλι σε ελληνικό έδαφος. ― Vrethíkame páli se ellinikó édafos. ― We were back on Greek territory.

Declension

declension of έδαφος

case     \     number	singular	plural
nominative	έδαφος •	εδάφη •
genitive	εδάφους •	εδαφών •
accusative	έδαφος •	εδάφη •
vocative	έδαφος •	εδάφη •