αθώος

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek ἀθῷος (athôios).

Adjective

αθώος • (athóos) m (feminine αθώα, neuter αθώο)

1. innocent, lack of guilt
2. naive, innocent, artless
3. harmless

Declension

Declension of αθώος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αθώος •	αθώα •	αθώο •	αθώοι •	αθώες •	αθώα •
genitive	αθώου •	αθώας •	αθώου •	αθώων •	αθώων •	αθώων •
accusative	αθώο •	αθώα •	αθώο •	αθώους •	αθώες •	αθώα •
vocative	αθώε •	αθώα •	αθώο •	αθώοι •	αθώες •	αθώα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αθώος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αθώος, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αθωότερος •	αθωότερη •	αθωότερο •	αθωότεροι •	αθωότερες •	αθωότερα •
genitive	αθωότερου •	αθωότερης •	αθωότερου •	αθωότερων •	αθωότερων •	αθωότερων •
accusative	αθωότερο •	αθωότερη •	αθωότερο •	αθωότερους •	αθωότερες •	αθωότερα •
vocative	αθωότερε •	αθωότερη •	αθωότερο •	αθωότεροι •	αθωότερες •	αθωότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο αθωότερος", etc)

Synonyms

• ακριμάτιστος (akrimátistos)
• αναμάρτητος (anamártitos)

Antonyms

• ένοχος (énochos, “guilty”)

Derived terms

• αθωότητα f (athoótita, “innocence, naivety”)
• αθωωτικός (athootikós, “acquitted, not guilty”)
• αθωώνω (athoóno, “to acquit”)
• αθωώνομαι (athoónomai, “to be acquitted”)
• αθώωση f (athóosi, “acquittal”)