ακατάστατος

Greek

Learned borrowing from Ancient Greek ἀκατάστατος (akatástatos, “unstable, irregular”), with semantic loan from French désordonné, en désordre, as well as semantic loan from German unordentlich.^[1] The Ancient Greek term is from ἀ- (a-, “a-, un-”) + an adjectival formation from καθίστημι (kathístēmi, “to set in order”).^[2]

ακατάστατος • (akatástatos) m (feminine ακατάστατη, neuter ακατάστατο)

Declension of ακατάστατος

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ακατάστατος •	ακατάστατη •	ακατάστατο •	ακατάστατοι •	ακατάστατες •	ακατάστατα •
genitive	ακατάστατου •	ακατάστατης •	ακατάστατου •	ακατάστατων •	ακατάστατων •	ακατάστατων •
accusative	ακατάστατο •	ακατάστατη •	ακατάστατο •	ακατάστατους •	ακατάστατες •	ακατάστατα •
vocative	ακατάστατε •	ακατάστατη •	ακατάστατο •	ακατάστατοι •	ακατάστατες •	ακατάστατα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ακατάστατος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ακατάστατος, etc.)

^ ακατάστατος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
^ “ακατάστατος”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011