αυθεντικός

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Greek

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Ancient Greek αὐθεντικός (authentikós).

Adjective

[edit]

αυθεντικός (afthentikósm (feminine αυθεντική, neuter αυθεντικό)

  1. authoritive, reliable, valid, genuine
    Synonyms: γνήσιος (gnísios), πραγματικός (pragmatikós), αληθινός (alithinós)

Declension

[edit]
[edit]

Further reading

[edit]