γλύφω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *glúpʰō, from Proto-Indo-European *glewbʰ- (“to split, carve”). Cognates include Old English clēofan (English cleave).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡlý.pʰɔː/ → /ˈɣly.ɸo/ → /ˈɣli.fo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡlý.pʰɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈɡly.pʰo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈɣly.ɸo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈɣly.fo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈɣli.fo/

Verb

γλῠ́φω • (glúphō)

1. to carve, cut out with a knife, engrave
   • 423 BCE, Aristophanes, The Clouds 879
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.69, (Compare Plato, Hippias Minor 368C)
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.46
   • 64 BCE – 24 CE, Strabo, Geography 410
   • Inscriptiones Graecae 5972
   • 46 CE – 120 CE, Plutarch, Moralia 2.806D
2. to note down, write
   • Palatine Anthology 11.289

Inflection

   Present: γλῠ́φω, γλῠ́φομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γλῠ́φω	γλῠ́φεις	γλῠ́φει	γλῠ́φετον	γλῠ́φετον	γλῠ́φομεν	γλῠ́φετε	γλῠ́φουσῐ(ν)
	subjunctive	γλῠ́φω	γλῠ́φῃς	γλῠ́φῃ	γλῠ́φητον	γλῠ́φητον	γλῠ́φωμεν	γλῠ́φητε	γλῠ́φωσῐ(ν)
	optative	γλῠ́φοιμῐ	γλῠ́φοις	γλῠ́φοι	γλῠ́φοιτον	γλῠφοίτην	γλῠ́φοιμεν	γλῠ́φοιτε	γλῠ́φοιεν
	imperative		γλῠ́φε	γλῠφέτω	γλῠ́φετον	γλῠφέτων		γλῠ́φετε	γλῠφόντων
middle/ passive	indicative	γλῠ́φομαι	γλῠ́φῃ, γλῠ́φει	γλῠ́φεται	γλῠ́φεσθον	γλῠ́φεσθον	γλῠφόμεθᾰ	γλῠ́φεσθε	γλῠ́φονται
	subjunctive	γλῠ́φωμαι	γλῠ́φῃ	γλῠ́φηται	γλῠ́φησθον	γλῠ́φησθον	γλῠφώμεθᾰ	γλῠ́φησθε	γλῠ́φωνται
	optative	γλῠφοίμην	γλῠ́φοιο	γλῠ́φοιτο	γλῠ́φοισθον	γλῠφοίσθην	γλῠφοίμεθᾰ	γλῠ́φοισθε	γλῠ́φοιντο
	imperative		γλῠ́φου	γλῠφέσθω	γλῠ́φεσθον	γλῠφέσθων		γλῠ́φεσθε	γλῠφέσθων
		active				middle/passive
infinitive		γλῠ́φειν				γλῠ́φεσθαι
participle	m	γλῠ́φων				γλῠφόμενος
	f	γλῠ́φουσᾰ				γλῠφομένη
	n	γλῠ́φον				γλῠφόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔγλῠφον, ἐγλῠφόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔγλῠφον	ἔγλῠφες	ἔγλῠφε(ν)	ἐγλῠ́φετον	ἐγλῠφέτην	ἐγλῠ́φομεν	ἐγλῠ́φετε	ἔγλῠφον
middle/ passive	indicative	ἐγλῠφόμην	ἐγλῠ́φου	ἐγλῠ́φετο	ἐγλῠ́φεσθον	ἐγλῠφέσθην	ἐγλῠφόμεθᾰ	ἐγλῠ́φεσθε	ἐγλῠ́φοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: γλῠ́ψω, γλῠ́ψομαι, γλῠφθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γλῠ́ψω	γλῠ́ψεις	γλῠ́ψει	γλῠ́ψετον	γλῠ́ψετον	γλῠ́ψομεν	γλῠ́ψετε	γλῠ́ψουσῐ(ν)
	optative	γλῠ́ψοιμῐ	γλῠ́ψοις	γλῠ́ψοι	γλῠ́ψοιτον	γλῠψοίτην	γλῠ́ψοιμεν	γλῠ́ψοιτε	γλῠ́ψοιεν
middle	indicative	γλῠ́ψομαι	γλῠ́ψῃ, γλῠ́ψει	γλῠ́ψεται	γλῠ́ψεσθον	γλῠ́ψεσθον	γλῠψόμεθᾰ	γλῠ́ψεσθε	γλῠ́ψονται
	optative	γλῠψοίμην	γλῠ́ψοιο	γλῠ́ψοιτο	γλῠ́ψοισθον	γλῠψοίσθην	γλῠψοίμεθᾰ	γλῠ́ψοισθε	γλῠ́ψοιντο
passive	indicative	γλῠφθήσομαι	γλῠφθήσῃ	γλῠφθήσεται	γλῠφθήσεσθον	γλῠφθήσεσθον	γλῠφθησόμεθᾰ	γλῠφθήσεσθε	γλῠφθήσονται
	optative	γλῠφθησοίμην	γλῠφθήσοιο	γλῠφθήσοιτο	γλῠφθήσοισθον	γλῠφθησοίσθην	γλῠφθησοίμεθᾰ	γλῠφθήσοισθε	γλῠφθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		γλῠ́ψειν			γλῠ́ψεσθαι		γλῠφθήσεσθαι
participle	m	γλῠ́ψων			γλῠψόμενος		γλῠφθησόμενος
	f	γλῠ́ψουσᾰ			γλῠψομένη		γλῠφθησομένη
	n	γλῠ́ψον			γλῠψόμενον		γλῠφθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔγλῠψᾰ, ἐγλῠψᾰ́μην, ἐγλῠ́φθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔγλῠψᾰ	ἔγλῠψᾰς	ἔγλῠψε(ν)	ἐγλῠ́ψᾰτον	ἐγλῠψᾰ́την	ἐγλῠ́ψᾰμεν	ἐγλῠ́ψᾰτε	ἔγλῠψᾰν
	subjunctive	γλῠ́ψω	γλῠ́ψῃς	γλῠ́ψῃ	γλῠ́ψητον	γλῠ́ψητον	γλῠ́ψωμεν	γλῠ́ψητε	γλῠ́ψωσῐ(ν)
	optative	γλῠ́ψαιμῐ	γλῠ́ψειᾰς, γλῠ́ψαις	γλῠ́ψειε(ν), γλῠ́ψαι	γλῠ́ψαιτον	γλῠψαίτην	γλῠ́ψαιμεν	γλῠ́ψαιτε	γλῠ́ψειᾰν, γλῠ́ψαιεν
	imperative		γλῠ́ψον	γλῠψᾰ́τω	γλῠ́ψᾰτον	γλῠψᾰ́των		γλῠ́ψᾰτε	γλῠψᾰ́ντων
middle	indicative	ἐγλῠψᾰ́μην	ἐγλῠ́ψω	ἐγλῠ́ψᾰτο	ἐγλῠ́ψᾰσθον	ἐγλῠψᾰ́σθην	ἐγλῠψᾰ́μεθᾰ	ἐγλῠ́ψᾰσθε	ἐγλῠ́ψᾰντο
	subjunctive	γλῠ́ψωμαι	γλῠ́ψῃ	γλῠ́ψηται	γλῠ́ψησθον	γλῠ́ψησθον	γλῠψώμεθᾰ	γλῠ́ψησθε	γλῠ́ψωνται
	optative	γλῠψαίμην	γλῠ́ψαιο	γλῠ́ψαιτο	γλῠ́ψαισθον	γλῠψαίσθην	γλῠψαίμεθᾰ	γλῠ́ψαισθε	γλῠ́ψαιντο
	imperative		γλῠ́ψαι	γλῠψᾰ́σθω	γλῠ́ψᾰσθον	γλῠψᾰ́σθων		γλῠ́ψᾰσθε	γλῠψᾰ́σθων
passive	indicative	ἐγλῠ́φθην	ἐγλῠ́φθης	ἐγλῠ́φθη	ἐγλῠ́φθητον	ἐγλῠφθήτην	ἐγλῠ́φθημεν	ἐγλῠ́φθητε	ἐγλῠ́φθησᾰν
	subjunctive	γλῠφθῶ	γλῠφθῇς	γλῠφθῇ	γλῠφθῆτον	γλῠφθῆτον	γλῠφθῶμεν	γλῠφθῆτε	γλῠφθῶσῐ(ν)
	optative	γλῠφθείην	γλῠφθείης	γλῠφθείη	γλῠφθεῖτον, γλῠφθείητον	γλῠφθείτην, γλῠφθειήτην	γλῠφθεῖμεν, γλῠφθείημεν	γλῠφθεῖτε, γλῠφθείητε	γλῠφθεῖεν, γλῠφθείησᾰν
	imperative		γλῠ́φθητῐ	γλῠφθήτω	γλῠ́φθητον	γλῠφθήτων		γλῠ́φθητε	γλῠφθέντων
		active			middle		passive
infinitive		γλῠ́ψαι			γλῠ́ψᾰσθαι		γλῠφθῆναι
participle	m	γλῠ́ψᾱς			γλῠψᾰ́μενος		γλῠφθείς
	f	γλῠ́ψᾱσᾰ			γλῠψᾰμένη		γλῠφθεῖσᾰ
	n	γλῠ́ψᾰν			γλῠψᾰ́μενον		γλῠφθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐγλῠ́φην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐγλῠ́φην	ἐγλῠ́φης	ἐγλῠ́φη	ἐγλῠ́φητον	ἐγλῠφήτην	ἐγλῠ́φημεν	ἐγλῠ́φητε	ἐγλῠ́φησᾰν
	subjunctive	γλῠφῶ	γλῠφῇς	γλῠφῇ	γλῠφῆτον	γλῠφῆτον	γλῠφῶμεν	γλῠφῆτε	γλῠφῶσῐ(ν)
	optative	γλῠφείην	γλῠφείης	γλῠφείη	γλῠφεῖτον, γλῠφείητον	γλῠφείτην, γλῠφειήτην	γλῠφεῖμεν, γλῠφείημεν	γλῠφεῖτε, γλῠφείητε	γλῠφεῖεν, γλῠφείησᾰν
	imperative		γλῠ́φηθῐ	γλῠφήτω	γλῠ́φητον	γλῠφήτων		γλῠ́φητε	γλῠφέντων
							passive
infinitive							γλῠφῆναι
participle	m						γλῠφείς
	f						γλῠφεῖσᾰ
	n						γλῠφέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: γέγλῠμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	γέγλῠμμαι	γέγλῠψαι	γέγλῠπται	γέγλῠφθον	γέγλῠφθον	γεγλῠ́μμεθᾰ	γέγλῠφθε	γεγλῠ́φᾰται
	subjunctive	γεγλῠμμένος ὦ	γεγλῠμμένος ᾖς	γεγλῠμμένος ᾖ	γεγλῠμμένω ἦτον	γεγλῠμμένω ἦτον	γεγλῠμμένοι ὦμεν	γεγλῠμμένοι ἦτε	γεγλῠμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	γεγλῠμμένος εἴην	γεγλῠμμένος εἴης	γεγλῠμμένος εἴη	γεγλῠμμένω εἴητον/εἶτον	γεγλῠμμένω εἰήτην/εἴτην	γεγλῠμμένοι εἴημεν/εἶμεν	γεγλῠμμένοι εἴητε/εἶτε	γεγλῠμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		γέγλῠψο	γεγλῠ́φθω	γέγλῠφθον	γεγλῠ́φθων		γέγλῠφθε	γεγλῠ́φθων
						middle/passive
infinitive						γεγλῠ́φθαι
participle	m					γεγλῠμμένος
	f					γεγλῠμμένη
	n					γεγλῠμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἔγλῠμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἔγλῠμμαι	ἔγλῠψαι	ἔγλῠπται	ἔγλῠφθον	ἔγλῠφθον	ἐγλῠ́μμεθᾰ	ἔγλῠφθε	ἐγλῠ́φᾰται
	subjunctive	ἐγλῠμμένος ὦ	ἐγλῠμμένος ᾖς	ἐγλῠμμένος ᾖ	ἐγλῠμμένω ἦτον	ἐγλῠμμένω ἦτον	ἐγλῠμμένοι ὦμεν	ἐγλῠμμένοι ἦτε	ἐγλῠμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐγλῠμμένος εἴην	ἐγλῠμμένος εἴης	ἐγλῠμμένος εἴη	ἐγλῠμμένω εἴητον/εἶτον	ἐγλῠμμένω εἰήτην/εἴτην	ἐγλῠμμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐγλῠμμένοι εἴητε/εἶτε	ἐγλῠμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἔγλῠψο	ἐγλῠ́φθω	ἔγλῠφθον	ἐγλῠ́φθων		ἔγλῠφθε	ἐγλῠ́φθων
						middle/passive
infinitive						ἐγλῠ́φθαι
participle	m					ἐγλῠμμένος
	f					ἐγλῠμμένη
	n					ἐγλῠμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐγεγλῠ́μμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐγεγλῠ́μμην	ἐγέγλῠψο	ἐγέγλῠπτο	ἐγέγλῠφθον	ἐγεγλῠ́φθην	ἐγεγλῠ́μμεθᾰ	ἐγέγλῠφθε	ἐγεγλῠ́φᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐγλῠ́μμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐγλῠ́μμην	ἔγλῠψο	ἔγλῠπτο	ἔγλῠφθον	ἐγλῠ́φθην	ἐγλῠ́μμεθᾰ	ἔγλῠφθε	ἐγλῠ́φᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• γλῠ́μμᾰ (glúmma)
• γλῠπτός (gluptós)
• γλῠφή (gluphḗ)
• γλῠφῐ́ς (gluphís)
• σμιλιγλύφος (smiliglúphos)
• τρῐ́γλῠφος (trígluphos)

 

Further reading

• “γλύφω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “γλύφω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• γλύφω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• γλύφω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “γλύφω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011