διάγραμμα
Ancient Greek
Etymology
δια- (dia-) + γράμμα (grámma), from γράφω (gráphō, “I write”) + -μα (-ma, result noun suffix).
Noun
διάγραμμα • (diágramma) n (genitive διαγράμματος); third declension
- That which is marked out in lines.
References
- “διάγραμμα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “διάγραμμα”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- διάγραμμα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- διάγραμμα in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
- Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
Greek
Noun
διάγραμμα • (diágramma) n (plural διαγράμματα)
Declension
Declension of διάγραμμα
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | διάγραμμα • | διαγράμματα • |
| genitive | διαγράμματος • | διαγραμμάτων • |
| accusative | διάγραμμα • | διαγράμματα • |
| vocative | διάγραμμα • | διαγράμματα • |
Categories:
- Ancient Greek terms prefixed with δια-
- Ancient Greek terms suffixed with -μα
- Ancient Greek lemmas
- Ancient Greek nouns
- Ancient Greek proparoxytone terms
- Ancient Greek neuter nouns
- Ancient Greek third-declension nouns
- Ancient Greek neuter nouns in the third declension
- Ancient Greek words suffixed with -μα
- Greek lemmas
- Greek nouns
- Greek neuter nouns
- Greek nouns declining like 'ιδίωμα'