διαιρετέος

Greek

Adjective

διαιρετέος • (diairetéos) m (feminine διαιρετέα, neuter διαιρετέο)

1. divisible, that which can be divided

Declension

Declension of διαιρετέος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	διαιρετέος •	διαιρετέα •	διαιρετέο •	διαιρετέοι •	διαιρετέες •	διαιρετέα •
genitive	διαιρετέου •	διαιρετέας •	διαιρετέου •	διαιρετέων •	διαιρετέων •	διαιρετέων •
accusative	διαιρετέο •	διαιρετέα •	διαιρετέο •	διαιρετέους •	διαιρετέες •	διαιρετέα •
vocative	διαιρετέε •	διαιρετέα •	διαιρετέο •	διαιρετέοι •	διαιρετέες •	διαιρετέα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο διαιρετέος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο διαιρετέος, etc.)

Noun

διαιρετέος • (diairetéos) m (plural διαιρετέοι)

1. (mathematics) dividend (the number to be divided; numerator)

Declension

Declension of διαιρετέος

	singular	plural
nominative	διαιρετέος •	διαιρετέοι •
genitive	διαιρετέου •	διαιρετέων •
accusative	διαιρετέο •	διαιρετέους •
vocative	διαιρετέε •	διαιρετέοι •

See also

• (mathematics): αριθμητής m (arithmitís, “numerator”)
• (finance): μέρισμα n (mérisma, “dividend”)