ηθελημένος

Greek

Etymology

Calque of German gewillt. Learnedly but erroneously formed as a passive perfect participle of θέλω (thélo), from Ancient Greek ἐθέλω (ethélō) (which has no such participle), by analogy with ημαρτημένος (imartiménos), archaic/learned passive perfect participle of αμαρτάνω (amartáno), from Ancient Greek ἁμαρτάνω (hamartánō) / ἡμᾰρτημένος (hēmartēménos).

Pronunciation

• IPA^(key): /i.θe.liˈme.nos/
• Hyphenation: η‧θε‧λη‧μέ‧νος

Participle

ηθελημένος • (itheliménos) m (feminine ηθελημένη, neuter ηθελημένο)

1. intentional, wilful

Declension

Declension of ηθελημένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ηθελημένος •	ηθελημένη •	ηθελημένο •	ηθελημένοι •	ηθελημένες •	ηθελημένα •
genitive	ηθελημένου •	ηθελημένης •	ηθελημένου •	ηθελημένων •	ηθελημένων •	ηθελημένων •
accusative	ηθελημένο •	ηθελημένη •	ηθελημένο •	ηθελημένους •	ηθελημένες •	ηθελημένα •
vocative	ηθελημένε •	ηθελημένη •	ηθελημένο •	ηθελημένοι •	ηθελημένες •	ηθελημένα •

Derived terms

• ηθελημένα (itheliména, adverb)