κάγκελο

Greek

Etymology

From Byzantine Greek κάγκελον (kánkelon), from Latin cancellus.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkaŋɡelo/
• Hyphenation: κά‧γκε‧λο

Noun

κάγκελο • (kágkelo) n (plural κάγκελα)

1. rail, railing, banister (horizontal bar extending between supports and used for support or as a barrier)

   Κρατά το κάγκελο για να μην πέσεις. ― Kratá to kágkelo gia na min péseis. ― Hold onto the rail so you don't fall.

Declension

Declension of κάγκελο

	singular	plural
nominative	κάγκελο •	κάγκελα •
genitive	κάγκελου •	κάγκελων •
accusative	κάγκελο •	κάγκελα •
vocative	κάγκελο •	κάγκελα •

Synonyms

• (rail, banister): κουπαστή f (koupastí)

Derived terms

• της πουτάνας το κάγκελο (tis poutánas to kágkelo, “mayhem, all hell”)