καλόκαρδος
Jump to navigation
Jump to search
Greek
[edit]Etymology
[edit]Inherited from Byzantine Greek. By surface analysis, καλο- (kalo-) + καρδ(ιά) (kard(iá)) + -ος (-os).[1]
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]καλόκαρδος • (kalókardos) m (feminine καλόκαρδη, neuter καλόκαρδο)
Declension
[edit]Declension of καλόκαρδος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | καλόκαρδος • | καλόκαρδη • | καλόκαρδο • | καλόκαρδοι • | καλόκαρδες • | καλόκαρδα • |
| genitive | καλόκαρδου • | καλόκαρδης • | καλόκαρδου • | καλόκαρδων • | καλόκαρδων • | καλόκαρδων • |
| accusative | καλόκαρδο • | καλόκαρδη • | καλόκαρδο • | καλόκαρδους • | καλόκαρδες • | καλόκαρδα • |
| vocative | καλόκαρδε • | καλόκαρδη • | καλόκαρδο • | καλόκαρδοι • | καλόκαρδες • | καλόκαρδα • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο καλόκαρδος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο καλόκαρδος, etc.) | |||||
Derived terms
[edit]- καλόκαρδα (kalókarda, adverb)
- καλοκαρδίζω (kalokardízo)
- καλοκάρδισμα n (kalokárdisma)
Related terms
[edit]References
[edit]- ^ καλόκαρδος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language