κλέφτης

Greek

Etymology

From Byzantine Greek κλέφτης (kléphtēs) from the ancient Ancient Greek κλέπτης (kléptēs) with [pt] > [ft].

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkle.ftis/
• Hyphenation: κλέ‧φτης

Noun

κλέφτης • (kléftis) m (plural κλέφτες, feminine κλέφτρα)

1. thief, stealer
2. (history) klepht (member of an armed group of men who took refuge in the mountains, lived by stealing and fought against the Ottomans)

   Synonym: αρματολός (armatolós)

Declension

Declension of κλέφτης

	singular	plural
nominative	κλέφτης •	κλέφτες •
genitive	κλέφτη •	κλεφτών •
accusative	κλέφτη •	κλέφτες •
vocative	κλέφτη •	κλέφτες •

Related terms

sense: thief

• αντικλεπτικός (antikleptikós, “antitheft”)
• αρχικλέφτης m (archikléftis, “archthief”), αρχικλέφταρος m (archikléftaros)
• κατσικοκλέφτης m (katsikokléftis)
• ζωοκλέφτης m (zookléftis)
• κλεπτο- (klepto-), κλεπτ- (klept-) compounds
• κλεφτάκος m (kleftákos, “petty thief”), κλεφτράκος m (kleftrákos) (diminutive)
• κλεφταράς m (kleftarás) (augmentative)
• κλεφτοκοτάς m (kleftokotás)
• κλεφτός (kleftós)
• κλεφτοφάναρο n (kleftofánaro)
• κλεφτρόνι n (kleftróni, “petty thief”)
• κλεψι- (klepsi-), κλεψί- (klepsí-) compounds
• κλεψιά f (klepsiá, “theft”)
• κλεψιμαίικος (klepsimaíikos) (colloquial)
• κλέψιμο m (klépsimo, “theft”)
• κλοπή f (klopí, “theft”)
• χαρτοκλέφτης m (chartokléftis)

sense: klepht

• κλέφτικα (kléftika, adverb)
• κλέφτικο n (kléftiko, “kleftiko”) (food)
• κλέφτικος (kléftikos, “of the klephts”)
• κλεφτοπόλεμος m (kleftopólemos, “querilla warfare, by striking and fleeing in the klepht style”)
• κλεφτόπουλο n (kleftópoulo, “a young kelpht”)
• κλεφτουριά f (kleftouriá, “the klephts”) (collective)
• πρωτοκλέφτης m (protokléftis, “proto-klepht, leader of klephts”)

And see κλέβω (klévo, “steal”)

Further reading

• κλέφτης on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el