παράδοξο

Greek

Etymology

• IPA^(key): /paˈɾa.ðo.kso/
• Hyphenation: πα‧ρά‧δο‧ξο

Adjective

παράδοξο • (parádoxo)

1. Accusative masculine singular form of παράδοξος (parádoxos).
2. Nominative, accusative and vocative neuter singular form of παράδοξος (parádoxos).

Noun

παράδοξο • (parádoxo) n (plural παράδοξα)

1. paradox (a counterintuitive conclusion or outcome)
2. (logic, philosophy) paradox

Declension

Declension of παράδοξο

	singular	plural
nominative	παράδοξο •	παράδοξα •
genitive	παράδοξου •	παράδοξων •
accusative	παράδοξο •	παράδοξα •
vocative	παράδοξο •	παράδοξα •

Further reading

• “παράδοξος”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998
• παράδοξο on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el