πλάγιος

Ancient Greek

Etymology

From πλάγος (plágos, “side”) +‎ -ιος (-ios, adjective suffix)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /plá.ɡi.os/ → /ˈpla.ʝi.os/ → /ˈpla.ʝi.os/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /plá.ɡi.os/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpla.ɡi.os/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpla.ʝi.os/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpla.ʝi.os/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpla.ʝi.os/

Adjective

πλάγῐος • (plágios) m (feminine πλᾰγίᾱ, neuter πλάγῐον); first/second declension

1. placed sideways, slanting, aslant

Inflection

First and second declension of πλᾰ́γῐος; πλᾰγῐ́ᾱ; πλᾰ́γῐον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πλᾰ́γῐος plágios	πλᾰγῐ́ᾱ plagíā	πλᾰ́γῐον plágion		πλᾰγῐ́ω plagíō	πλᾰγῐ́ᾱ plagíā	πλᾰγῐ́ω plagíō		πλᾰ́γῐοι plágioi	πλᾰ́γῐαι plágiai	πλᾰ́γῐᾰ plágia
Genitive		πλᾰγῐ́ου plagíou	πλᾰγῐ́ᾱς plagíās	πλᾰγῐ́ου plagíou		πλᾰγῐ́οιν plagíoin	πλᾰγῐ́αιν plagíain	πλᾰγῐ́οιν plagíoin		πλᾰγῐ́ων plagíōn	πλᾰγῐ́ων plagíōn	πλᾰγῐ́ων plagíōn
Dative		πλᾰγῐ́ῳ plagíōi	πλᾰγῐ́ᾳ plagíāi	πλᾰγῐ́ῳ plagíōi		πλᾰγῐ́οιν plagíoin	πλᾰγῐ́αιν plagíain	πλᾰγῐ́οιν plagíoin		πλᾰγῐ́οις plagíois	πλᾰγῐ́αις plagíais	πλᾰγῐ́οις plagíois
Accusative		πλᾰ́γῐον plágion	πλᾰγῐ́ᾱν plagíān	πλᾰ́γῐον plágion		πλᾰγῐ́ω plagíō	πλᾰγῐ́ᾱ plagíā	πλᾰγῐ́ω plagíō		πλᾰγῐ́ους plagíous	πλᾰγῐ́ᾱς plagíās	πλᾰ́γῐᾰ plágia
Vocative		πλᾰ́γῐε plágie	πλᾰγῐ́ᾱ plagíā	πλᾰ́γῐον plágion		πλᾰγῐ́ω plagíō	πλᾰγῐ́ᾱ plagíā	πλᾰγῐ́ω plagíō		πλᾰ́γῐοι plágioi	πλᾰ́γῐαι plágiai	πλᾰ́γῐᾰ plágia
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πλᾰγῐ́ως plagíōs				πλᾰγῐώτερος plagiṓteros				πλᾰγῐώτᾰτος plagiṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• πλαγιάζω (plagiázō)

Synonyms

• ψάγιος (pságios)

Further reading

• “πλάγιος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πλάγιος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πλάγιος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “πλάγιος”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• πλάγιος in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • aslant idem, page 44.
  • athwart idem, page 49.
  • crooked idem, page 185.
  • cross idem, page 185.
  • devious idem, page 220.
  • disingenuous idem, page 234.
  • distorted idem, page 242.
  • lateral idem, page 478.
  • oblique idem, page 566.
  • side idem, page 772.
  • sidelong idem, page 773.
  • slanting idem, page 782.
  • tortuous idem, page 884.
  • transverse idem, page 890.
  • warped idem, page 964.

---

Greek

Adjective

πλάγιος • (plágios) m (feminine πλάγια, neuter πλάγιο)

1. oblique, slanting
2. indirect roundabout

Declension

Declension of πλάγιος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πλάγιος •	πλάγια •	πλάγιο •	πλάγιοι •	πλάγιες •	πλάγια •
genitive	πλάγιου •	πλάγιας •	πλάγιου •	πλάγιων •	πλάγιων •	πλάγιων •
accusative	πλάγιο •	πλάγια •	πλάγιο •	πλάγιους •	πλάγιες •	πλάγια •
vocative	πλάγιε •	πλάγια •	πλάγιο •	πλάγιοι •	πλάγιες •	πλάγια •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο πλάγιος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο πλάγιος, etc.)

Derived terms

• πλάγιοι χαρακτήρες m pl (plágioi charaktíres, “italics, italic characters”)
• πλάγιος άνεμος m (plágios ánemos, “crosswind”)
• πλάγιος λόγος m (plágios lógos, “reported/indirect speech”)
• πλάγιος σταυρός m (plágios stavrós, “saltire, diagonal cross”)