πολυάνθρωπος

Ancient Greek

Etymology

πολυ- (polu-, “many”) +‎ ἄνθρωπος (ánthrōpos, “person”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /po.ly.án.tʰrɔː.pos/ → /po.lyˈan.θro.pos/ → /po.liˈan.θro.pos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.ly.án.tʰrɔː.pos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /po.lyˈan.tʰro.pos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /po.lyˈan.θro.pos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /po.lyˈan.θro.pos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /po.liˈan.θro.pos/

Adjective

πολῠάνθρωπος • (poluánthrōpos) m or f (neuter πολῠάνθρωπον); second declension

1. populous, crowded
2. numerous

Declension

Second declension of πολῠάνθρωπος; πολῠάνθρωπον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		πολῠάνθρωπος poluánthrōpos	πολῠάνθρωπον poluánthrōpon		πολῠανθρώπω poluanthrṓpō	πολῠανθρώπω poluanthrṓpō		πολῠάνθρωποι poluánthrōpoi	πολῠάνθρωπᾰ poluánthrōpa
Genitive		πολῠανθρώπου poluanthrṓpou	πολῠανθρώπου poluanthrṓpou		πολῠανθρώποιν poluanthrṓpoin	πολῠανθρώποιν poluanthrṓpoin		πολῠανθρώπων poluanthrṓpōn	πολῠανθρώπων poluanthrṓpōn
Dative		πολῠανθρώπῳ poluanthrṓpōi	πολῠανθρώπῳ poluanthrṓpōi		πολῠανθρώποιν poluanthrṓpoin	πολῠανθρώποιν poluanthrṓpoin		πολῠανθρώποις poluanthrṓpois	πολῠανθρώποις poluanthrṓpois
Accusative		πολῠάνθρωπον poluánthrōpon	πολῠάνθρωπον poluánthrōpon		πολῠανθρώπω poluanthrṓpō	πολῠανθρώπω poluanthrṓpō		πολῠανθρώπους poluanthrṓpous	πολῠάνθρωπᾰ poluánthrōpa
Vocative		πολῠάνθρωπε poluánthrōpe	πολῠάνθρωπον poluánthrōpon		πολῠανθρώπω poluanthrṓpō	πολῠανθρώπω poluanthrṓpō		πολῠάνθρωποι poluánthrōpoi	πολῠάνθρωπᾰ poluánthrōpa
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		πολῠανθρώπως poluanthrṓpōs			πολῠανθρωπότερος poluanthrōpóteros			πολῠανθρωπότᾰτος poluanthrōpótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Greek: πολυάνθρωπος (polyánthropos) (learned)

Further reading

• πολυάνθρωπος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “πολυάνθρωπος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • densely idem, page 210.
  • populous idem, page 626.
  • thickly idem, page 866.

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek πολῠάνθρωπος (poluánthrōpos). By surface analysis, πολυ- (poly-) +‎ άνθρωπος (ánthropos).

Pronunciation

• IPA^(key): /po.liˈan.θɾo.pos/
• Hyphenation: πο‧λυ‧άν‧θρω‧πος

Adjective

πολυάνθρωπος • (polyánthropos) m (feminine πολυάνθρωπη, neuter πολυάνθρωπο)

1. populous
2. crowded
3. (rare) large, numerous (group of people)

Declension

Declension of πολυάνθρωπος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πολυάνθρωπος •	πολυάνθρωπη •	πολυάνθρωπο •	πολυάνθρωποι •	πολυάνθρωπες •	πολυάνθρωπα •
genitive	πολυάνθρωπου •	πολυάνθρωπης •	πολυάνθρωπου •	πολυάνθρωπων •	πολυάνθρωπων •	πολυάνθρωπων •
accusative	πολυάνθρωπο •	πολυάνθρωπη •	πολυάνθρωπο •	πολυάνθρωπους •	πολυάνθρωπες •	πολυάνθρωπα •
vocative	πολυάνθρωπε •	πολυάνθρωπη •	πολυάνθρωπο •	πολυάνθρωποι •	πολυάνθρωπες •	πολυάνθρωπα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο πολυάνθρωπος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο πολυάνθρωπος, etc.)

Antonyms

• ολιγάνθρωπος (oligánthropos)