πρωτοτόκος

See also: πρωτότοκος

Ancient Greek

Alternative forms

• πρᾱτοτόκος (prātotókos) — Doric

Etymology

πρῶτος (prôtos, “first”) +‎ τίκτω (tíktō, “to beget”) +‎ -ος (-os), with an active meaning. Compare the proparoxytonic form πρωτότοκος (prōtótokos), with a passive meaning.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /prɔː.to.tó.kos/ → /pro.toˈto.kos/ → /pro.toˈto.kos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /prɔː.to.tó.kos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.toˈto.kos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.toˈto.kos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.toˈto.kos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.toˈto.kos/

Adjective

πρωτοτόκος • (prōtotókos) m or f (neuter πρωτοτόκον); second declension

1. (of a mother) having her firstborn

Declension

Second declension of πρωτοτόκος; πρωτοτόκον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		πρωτοτόκος prōtotókos	πρωτοτόκον prōtotókon		πρωτοτόκω prōtotókō	πρωτοτόκω prōtotókō		πρωτοτόκοι prōtotókoi	πρωτοτόκᾰ prōtotóka
Genitive		πρωτοτόκου prōtotókou	πρωτοτόκου prōtotókou		πρωτοτόκοιν prōtotókoin	πρωτοτόκοιν prōtotókoin		πρωτοτόκων prōtotókōn	πρωτοτόκων prōtotókōn
Dative		πρωτοτόκῳ prōtotókōi	πρωτοτόκῳ prōtotókōi		πρωτοτόκοιν prōtotókoin	πρωτοτόκοιν prōtotókoin		πρωτοτόκοις prōtotókois	πρωτοτόκοις prōtotókois
Accusative		πρωτοτόκον prōtotókon	πρωτοτόκον prōtotókon		πρωτοτόκω prōtotókō	πρωτοτόκω prōtotókō		πρωτοτόκους prōtotókous	πρωτοτόκᾰ prōtotóka
Vocative		πρωτοτόκε prōtotóke	πρωτοτόκον prōtotókon		πρωτοτόκω prōtotókō	πρωτοτόκω prōtotókō		πρωτοτόκοι prōtotókoi	πρωτοτόκᾰ prōtotóka
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		πρωτοτόκως prōtotókōs			πρωτοτοκώτερος prōtotokṓteros			πρωτοτοκώτᾰτος prōtotokṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Related terms

• πρωτότοκος (prōtótokos)

Descendants

• → Greek: πρωτοτόκος (prototókos) (learned)

Further reading

• “πρωτοτόκος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πρωτοτόκος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “πρωτοτόκος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• πρωτοτόκος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• πρωτοτόκος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek πρωτοτόκος (prōtotókos).

Pronunciation

• IPA^(key): /pɾo.toˈto.kos/
• Hyphenation: πρω‧το‧τό‧κος

Adjective

πρωτοτόκος • (prototókos) m (feminine πρωτοτόκος or πρωτοτόκα, neuter πρωτοτόκο)

1. (of a mother) first-time, having her firstborn

Declension

Declension of πρωτοτόκος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πρωτοτόκος •	πρωτοτόκος • / πρωτοτόκα •	πρωτοτόκο •	πρωτοτόκοι •	πρωτοτόκοι • / πρωτοτόκες •	πρωτοτόκα •
genitive	πρωτοτόκου •	πρωτοτόκου • / πρωτοτόκας •	πρωτοτόκου •	πρωτοτόκων •	πρωτοτόκων •	πρωτοτόκων •
accusative	πρωτοτόκο •	πρωτοτόκο • / πρωτοτόκα •	πρωτοτόκο •	πρωτοτόκους •	πρωτοτόκους • / πρωτοτόκες •	πρωτοτόκα •
vocative	πρωτοτόκε •	πρωτοτόκε • / πρωτοτόκα •	πρωτοτόκο •	πρωτοτόκοι •	πρωτοτόκοι • / πρωτοτόκες •	πρωτοτόκα •

Related terms

• πρωτοτόκια n pl (prototókia)
• πρωτότοκος (protótokos)