πτῶσις

Ancient Greek

Etymology

(deprecated template usage)

From πῑ́πτω (pī́ptō, “I fall”) +‎ -σῐς (-sis).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ptɔ̂ː.sis/ → /ˈpto.sis/ → /ˈpto.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ptɔ̂ː.sis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpto.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpto.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpto.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpto.sis/

Noun

πτῶσῐς • (ptôsis) f (genitive πτώσεως); third declension

1. falling, a fall
   • 380 BCE, Plato, The Republic 604c:

     ὥσπερ ἐν πτώσει κύβων

     hṓsper en ptṓsei kúbōn

     as it were in the fall of the dice

2. (grammar) case
3. (grammar) inflection
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Poetics 1457a.18:

     τὸ γὰρ ἐβάδισεν; ἢ βάδιζε πτῶσις ῥήματος κατὰ ταῦτα τὰ εἴδη ἐστίν.

     tò gàr ebádisen? ḕ bádize ptôsis rhḗmatos katà taûta tà eídē estín.

     "Walked" and "Walk!" are verbal conjugations of this kind.

4. arrangement of terms in a syllogism
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Prior Analytics 42b.30
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Posterior Analytics 94a.12

Inflection

Third declension of ἡ πτῶσῐς; τῆς πτώσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πτῶσῐς hē ptôsis	τὼ πτώσει tṑ ptṓsei	αἱ πτώσεις hai ptṓseis
Genitive	τῆς πτώσεως tês ptṓseōs	τοῖν πτωσέοιν toîn ptōséoin	τῶν πτώσεων tôn ptṓseōn
Dative	τῇ πτώσει têi ptṓsei	τοῖν πτωσέοιν toîn ptōséoin	ταῖς πτώσεσῐ / πτώσεσῐν taîs ptṓsesi(n)
Accusative	τὴν πτῶσῐν tḕn ptôsin	τὼ πτώσει tṑ ptṓsei	τᾱ̀ς πτώσεις tā̀s ptṓseis
Vocative	πτῶσῐ ptôsi	πτώσει ptṓsei	πτώσεις ptṓseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Hyponyms

• αἰτῐᾱτῐκή (aitiātikḗ)
• ᾰ̓πενεκτῐκή (apenektikḗ)
• ᾰ̓φαιρετῐκή (aphairetikḗ)
• γενῐκή (genikḗ)
• δοτῐκή (dotikḗ)

• εὐθεῖᾰ (eutheîa)
• κλητῐκή (klētikḗ)
• ὀνομαστῐκή (onomastikḗ)
• πατρῐκή (patrikḗ)
• προσᾰγορευτῐκόν (prosagoreutikón)

Related terms

• ᾰ̓νᾰ́πτωσῐς (anáptōsis)
• ᾰ̓ντῐ́πτωσῐς (antíptōsis)
• ᾰ̓πόπτωσῐς (apóptōsis)
• δῐᾰ́πτωσῐς (diáptōsis)
• ἔκπτωσῐς (ékptōsis)
• ἔμπτωσῐς (émptōsis)
• ἐπῐ́πτωσῐς (epíptōsis)
• κᾰτᾰ́πτωσῐς (katáptōsis)
• μετᾰ́πτωσῐς (metáptōsis)
• ὀρθόπτωσῐς (orthóptōsis)
• πᾰρᾰ́πτωσῐς (paráptōsis)
• περῐ́πτωσῐς (períptōsis)
• πλᾰγῐ́ᾱ (plagíā)
• πρόπτωσῐς (próptōsis)
• πρόσπτωσῐς (prósptōsis)
• σῠ́μπτωσῐς (súmptōsis)
• ῠ̔πόπτωσῐς (hupóptōsis)

 

Descendants

• Greek: πτώση (ptósi)
• → Latin: cāsus (calque)
  • → Old Church Slavonic: падежь (padežĭ) (calque)
    • → Russian: падеж (padež)

References

• “πτῶσις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πτῶσις”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πτῶσις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• G4431 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible