στατικός

Ancient Greek

Etymology

From ἵστημι (hístēmi, “to stand”) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /sta.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sta.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /sta.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sta.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sta.tiˈkos/

Adjective

στᾰτῐκός • (statikós) m (feminine στᾰτῐκή, neuter στᾰτῐκόν); first/second declension

causing to stand, coming to a standstill, rest

Inflection

First and second declension of στᾰτῐκός; στᾰτῐκή; στᾰτῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	στᾰτῐκός statikós	στᾰτῐκή statikḗ	στᾰτῐκόν statikón	στᾰτῐκώ statikṓ	στᾰτῐκᾱ́ statikā́	στᾰτῐκώ statikṓ	στᾰτῐκοί statikoí	στᾰτῐκαί statikaí	στᾰτῐκᾰ́ statiká
Genitive	στᾰτῐκοῦ statikoû	στᾰτῐκῆς statikês	στᾰτῐκοῦ statikoû	στᾰτῐκοῖν statikoîn	στᾰτῐκαῖν statikaîn	στᾰτῐκοῖν statikoîn	στᾰτῐκῶν statikôn	στᾰτῐκῶν statikôn	στᾰτῐκῶν statikôn
Dative	στᾰτῐκῷ statikôi	στᾰτῐκῇ statikêi	στᾰτῐκῷ statikôi	στᾰτῐκοῖν statikoîn	στᾰτῐκαῖν statikaîn	στᾰτῐκοῖν statikoîn	στᾰτῐκοῖς statikoîs	στᾰτῐκαῖς statikaîs	στᾰτῐκοῖς statikoîs
Accusative	στᾰτῐκόν statikón	στᾰτῐκήν statikḗn	στᾰτῐκόν statikón	στᾰτῐκώ statikṓ	στᾰτῐκᾱ́ statikā́	στᾰτῐκώ statikṓ	στᾰτῐκούς statikoús	στᾰτῐκᾱ́ς statikā́s	στᾰτῐκᾰ́ statiká
Vocative	στᾰτῐκέ statiké	στᾰτῐκή statikḗ	στᾰτῐκόν statikón	στᾰτῐκώ statikṓ	στᾰτῐκᾱ́ statikā́	στᾰτῐκώ statikṓ	στᾰτῐκοί statikoí	στᾰτῐκαί statikaí	στᾰτῐκᾰ́ statiká
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	στᾰτῐκῶς statikôs			στᾰτῐκώτερος statikṓteros			στᾰτῐκώτᾰτος statikṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.