φωνήεν

See also: φωνῆεν

Greek

Etymology

From Ancient Greek φωνῆεν (phōnêen) the noun formed from φωνήεις (phōnḗeis, “gifted with speech”), from φωνή (phōnḗ, “voice”) + suffix -ήεις (-ḗeis).

Noun

φωνήεν • (foníen) n (plural φωνήεντα)

1. (linguistics) vowel
2. (typography) letter representing a vowel

Declension

Declension of φωνήεν

	singular	plural
nominative	φωνήεν •	φωνήεντα •
genitive	φωνήεντος •	φωνηέντων •
accusative	φωνήεν •	φωνήεντα •
vocative	φωνήεν •	φωνήεντα •

Related terms

• see: φωνή n (foní, “sound, voice”)

References

• φωνήεν, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language

Further reading

• φωνήεν on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el