إقرار
Arabic
Noun
إِقْرَار • (ʔiqrār) m
- verbal noun of أَقَرَّ (ʔaqarra) (form IV)
- endorsement
- sanction
- authorization
- confirmation, affirmation
- confession
- acknowledgement of a duty or debt
- bond
Declension
Declension of noun إِقْرَار (ʔiqrār)
Singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | إِقْرَار ʔiqrār |
الْإِقْرَار al-ʔiqrār |
إِقْرَار ʔiqrār |
Nominative | إِقْرَارٌ ʔiqrārun |
الْإِقْرَارُ al-ʔiqrāru |
إِقْرَارُ ʔiqrāru |
Accusative | إِقْرَارًا ʔiqrāran |
الْإِقْرَارَ al-ʔiqrāra |
إِقْرَارَ ʔiqrāra |
Genitive | إِقْرَارٍ ʔiqrārin |
الْإِقْرَارِ al-ʔiqrāri |
إِقْرَارِ ʔiqrāri |
Descendants
References
- Steingass, Francis Joseph (1884) “إقرار”, in The Student's Arabic–English Dictionary[1], London: W.H. Allen