حذر

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Arabic

[edit]
Root
ح ذ ر (ḥ ḏ r)
3 terms

Verb

[edit]

حَذِرَ (ḥaḏira) I (non-past يَحْذَرُ (yaḥḏaru), verbal noun حَذَر (ḥaḏar))

  1. (monotransitive) to watch out

Conjugation

[edit]

Verb

[edit]

حَذَّرَ (ḥaḏḏara) II (non-past يُحَذِّرُ (yuḥaḏḏiru), verbal noun تَحْذِير (taḥḏīr))

  1. (ditransitive) to warn, to admonish
    وحَذَّرَهُما أنَّ خَطِيَّتَهُما ستُؤَدِّي إلى المَوت
    (please add an English translation of this usage example)

Conjugation

[edit]

Noun

[edit]

حَذَر (ḥaḏarm

  1. verbal noun of حَذِرَ (ḥaḏira) (form I)

Declension

[edit]

Noun

[edit]

حِذْر (ḥiḏrm

  1. caution, care, precaution
    • 609–632 CE, Qur'an, 4:71:
      يَا أَيُّهَا ٱلَّذِينَ آمَنُوا خُذُوا حِذْرَكُمْ فَٱنْفِرُوا ثُبَاتٍ أَوِ ٱنْفِرُوا جَمِيعًا
      yā ʔayyuhā llaḏīna ʔāmanū ḵuḏū ḥiḏrakum fanfirū ṯubātin ʔawi nfirū jamīʕan
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

[edit]

Adjective

[edit]

حَذِر (ḥaḏir) (feminine حَذِرَة (ḥaḏira), masculine plural حَذِرُونَ (ḥaḏirūna), feminine plural حَذِرَات (ḥaḏirāt))

  1. cautious, careful

Declension

[edit]

Persian

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Arabic حَذَر (ḥaḏar).

Pronunciation

[edit]
 

Readings
Classical reading? hazar
Dari reading? hazar
Iranian reading? hazar
Tajik reading? hazar

Noun

[edit]

حذر (hazar)

  1. caution, the act of being careful

Further reading

[edit]
  • Hayyim, Sulayman (1934) “حذر”, in New Persian–English dictionary, Teheran: Librairie-imprimerie Béroukhim

South Levantine Arabic

[edit]
Root
ح ذ ر
1 term

Etymology

[edit]

Learned borrowing from Arabic حَذَّرَ (ḥaḏḏara).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ħað.ðar/, [ˈħað.ðar], [ˈħaz.zar]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Verb

[edit]

حذّر (ḥaḏḏar) II (present بحذّر (biḥaḏḏer))

  1. to warn, to caution
    Synonyms: وعّى (waʕʕa), نبّه (nabbah)

Conjugation

[edit]
    Conjugation of حذّر (ḥaḏḏar)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m حذّرت (ḥaḏḏart) حذّرت (ḥaḏḏart) حذّر (ḥaḏḏar) حذّرنا (ḥaḏḏarna) حذّرتو (ḥaḏḏartu) حذّرو (ḥaḏḏaru)
f حذّرتي (ḥaḏḏarti) حذّرت (ḥaḏḏarat)
present m بحذّر (baḥaḏḏer) بتحذّر (bitḥaḏḏer) بحذّر (biḥaḏḏer) منحذّر (minḥaḏḏer) بتحذّرو (bitḥaḏḏru) بحذّرو (biḥaḏḏru)
f بتحذّري (bitḥaḏḏri) بتحذّر (bitḥaḏḏer)
subjunctive m احذّر (aḥaḏḏer) تحذّر (tḥaḏḏer) يحذّر (yḥaḏḏer) نحذّر (nḥaḏḏer) تحذّرو (tḥaḏḏru) يحذّرو (yḥaḏḏru)
f تحذّري (tḥaḏḏri) تحذّر (tḥaḏḏer)
imperative m حذّر (ḥaḏḏer) حذّرو (ḥaḏḏru)
f حذّري (ḥaḏḏri)