असाधारण

Hindi

Etymology

Borrowed from Sanskrit असाधारण (asādhāraṇa).

Pronunciation

• (Delhi) IPA^(key): /ə.sɑː.d̪ʱɑː.ɾəɳ/, [ɐ.säː.d̪ʱäː.ɾɐ̃ɳ]

Adjective

असाधारण • (asādhāraṇ) (indeclinable)

1. extraordinary, special

   Synonym: विशेष (viśeṣ)

   Antonym: साधारण (sādhāraṇ)

   असाधारण सुंदरता ― asādhāraṇ sundartā ― extraordinary beauty

2. uncommon, unusual

   Synonym: ग़ैर-मामूली (ġair-māmūlī)

   Antonym: साधारण (sādhāraṇ)

Sanskrit

Etymology

Compounded from अ- (a-, “not”) +‎ साधारण (sādhāraṇa, “common”).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /ɐ.sɑ́ː.dʱɑː.ɾɐ.ɳɐ/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /ɐ.s̪ɑː.d̪ʱɑː.ɾɐ.ɳɐ/

Adjective

असाधारण • (asādhāraṇa) stem

1. special, not common

   Synonym: विशेष (viśeṣa)

   Antonyms: सामान्य (sāmānya), साधारण (sādhāraṇa)

Declension

Masculine a-stem declension of असाधारण

	singular	dual	plural
nominative	असाधारणः (asādhāraṇaḥ)	असाधारणौ (asādhāraṇau) असाधारणा¹ (asādhāraṇā¹)	असाधारणाः (asādhāraṇāḥ) असाधारणासः¹ (asādhāraṇāsaḥ¹)
accusative	असाधारणम् (asādhāraṇam)	असाधारणौ (asādhāraṇau) असाधारणा¹ (asādhāraṇā¹)	असाधारणान् (asādhāraṇān)
instrumental	असाधारणेन (asādhāraṇena)	असाधारणाभ्याम् (asādhāraṇābhyām)	असाधारणैः (asādhāraṇaiḥ) असाधारणेभिः¹ (asādhāraṇebhiḥ¹)
dative	असाधारणाय (asādhāraṇāya)	असाधारणाभ्याम् (asādhāraṇābhyām)	असाधारणेभ्यः (asādhāraṇebhyaḥ)
ablative	असाधारणात् (asādhāraṇāt)	असाधारणाभ्याम् (asādhāraṇābhyām)	असाधारणेभ्यः (asādhāraṇebhyaḥ)
genitive	असाधारणस्य (asādhāraṇasya)	असाधारणयोः (asādhāraṇayoḥ)	असाधारणानाम् (asādhāraṇānām)
locative	असाधारणे (asādhāraṇe)	असाधारणयोः (asādhāraṇayoḥ)	असाधारणेषु (asādhāraṇeṣu)
vocative	असाधारण (asādhāraṇa)	असाधारणौ (asādhāraṇau) असाधारणा¹ (asādhāraṇā¹)	असाधारणाः (asādhāraṇāḥ) असाधारणासः¹ (asādhāraṇāsaḥ¹)

• ¹Vedic

Feminine ā-stem declension of असाधारणा

	singular	dual	plural
nominative	असाधारणा (asādhāraṇā)	असाधारणे (asādhāraṇe)	असाधारणाः (asādhāraṇāḥ)
accusative	असाधारणाम् (asādhāraṇām)	असाधारणे (asādhāraṇe)	असाधारणाः (asādhāraṇāḥ)
instrumental	असाधारणया (asādhāraṇayā) असाधारणा¹ (asādhāraṇā¹)	असाधारणाभ्याम् (asādhāraṇābhyām)	असाधारणाभिः (asādhāraṇābhiḥ)
dative	असाधारणायै (asādhāraṇāyai)	असाधारणाभ्याम् (asādhāraṇābhyām)	असाधारणाभ्यः (asādhāraṇābhyaḥ)
ablative	असाधारणायाः (asādhāraṇāyāḥ) असाधारणायै² (asādhāraṇāyai²)	असाधारणाभ्याम् (asādhāraṇābhyām)	असाधारणाभ्यः (asādhāraṇābhyaḥ)
genitive	असाधारणायाः (asādhāraṇāyāḥ) असाधारणायै² (asādhāraṇāyai²)	असाधारणयोः (asādhāraṇayoḥ)	असाधारणानाम् (asādhāraṇānām)
locative	असाधारणायाम् (asādhāraṇāyām)	असाधारणयोः (asādhāraṇayoḥ)	असाधारणासु (asādhāraṇāsu)
vocative	असाधारणे (asādhāraṇe)	असाधारणे (asādhāraṇe)	असाधारणाः (asādhāraṇāḥ)

• ¹Vedic
• ²Brāhmaṇas

Neuter a-stem declension of असाधारण

	singular	dual	plural
nominative	असाधारणम् (asādhāraṇam)	असाधारणे (asādhāraṇe)	असाधारणानि (asādhāraṇāni) असाधारणा¹ (asādhāraṇā¹)
accusative	असाधारणम् (asādhāraṇam)	असाधारणे (asādhāraṇe)	असाधारणानि (asādhāraṇāni) असाधारणा¹ (asādhāraṇā¹)
instrumental	असाधारणेन (asādhāraṇena)	असाधारणाभ्याम् (asādhāraṇābhyām)	असाधारणैः (asādhāraṇaiḥ) असाधारणेभिः¹ (asādhāraṇebhiḥ¹)
dative	असाधारणाय (asādhāraṇāya)	असाधारणाभ्याम् (asādhāraṇābhyām)	असाधारणेभ्यः (asādhāraṇebhyaḥ)
ablative	असाधारणात् (asādhāraṇāt)	असाधारणाभ्याम् (asādhāraṇābhyām)	असाधारणेभ्यः (asādhāraṇebhyaḥ)
genitive	असाधारणस्य (asādhāraṇasya)	असाधारणयोः (asādhāraṇayoḥ)	असाधारणानाम् (asādhāraṇānām)
locative	असाधारणे (asādhāraṇe)	असाधारणयोः (asādhāraṇayoḥ)	असाधारणेषु (asādhāraṇeṣu)
vocative	असाधारण (asādhāraṇa)	असाधारणे (asādhāraṇe)	असाधारणानि (asādhāraṇāni) असाधारणा¹ (asādhāraṇā¹)

• ¹Vedic

References

• Monier Williams (1899) “असाधारण”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 120.