सर्म

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *sármas, from Proto-Indo-Iranian *sármas, from Proto-Indo-European *sórmos, o-grade derivative of *ser- (“to flow, stream”). Cognate with Ancient Greek ὁρμή (hormḗ), Old English storm (whence English storm). Morpholgically derived from सृ (√sṛ, “to flow, run, speed”).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /sɐ́ɾ.mɐ/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /ˈs̪ɐɾ.mɐ/

Noun

सर्म • (sárma) m

1. going, running, flowing
   • RV 1.80.5d

     इन्द्रो वर्त्रस्य दोधतः सानुं वज्रेण हीळितः |

     अभिक्रम्याव जिघ्नते.अपः सर्माय चोदयन्न् अनु स्वराज्यम् ||

     |

     ||

     The wrathful Indra with his bolt of thunder rushing on the foe,

     Smote fierce on trembling Vṛtra's back, and loosed the waters free to run, lauding his own imperial sway.

Declension

Masculine a-stem declension of सर्म (sárma)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	सर्मः sármaḥ	सर्मौ / सर्मा¹ sármau / sármā¹	सर्माः / सर्मासः¹ sármāḥ / sármāsaḥ¹
Vocative	सर्म sárma	सर्मौ / सर्मा¹ sármau / sármā¹	सर्माः / सर्मासः¹ sármāḥ / sármāsaḥ¹
Accusative	सर्मम् sármam	सर्मौ / सर्मा¹ sármau / sármā¹	सर्मान् sármān
Instrumental	सर्मेण sármeṇa	सर्माभ्याम् sármābhyām	सर्मैः / सर्मेभिः¹ sármaiḥ / sármebhiḥ¹
Dative	सर्माय sármāya	सर्माभ्याम् sármābhyām	सर्मेभ्यः sármebhyaḥ
Ablative	सर्मात् sármāt	सर्माभ्याम् sármābhyām	सर्मेभ्यः sármebhyaḥ
Genitive	सर्मस्य sármasya	सर्मयोः sármayoḥ	सर्माणाम् sármāṇām
Locative	सर्मे sárme	सर्मयोः sármayoḥ	सर्मेषु sármeṣu
Notes	¹Vedic

References

• Monier Williams (1899) “सर्म”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 1183.