பிணை

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Tamil[edit]

Etymology[edit]

Derived from Proto-Dravidian *peṇ.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

பிணை (piṇai)

  1. tie, ligature, bandage
    Synonym: கட்டு (kaṭṭu)
  2. bail, security, guarantee; pledge
  3. consent, agreement
    Synonym: உடன்பாடு (uṭaṉpāṭu)
  4. a female animal
  5. doe, hind
  6. garland
    Synonym: பூமாலை (pūmālai)

Declension[edit]

ai-stem declension of பிணை (piṇai)
Singular Plural
Nominative பிணை
piṇai
பிணைகள்
piṇaikaḷ
Vocative பிணையே
piṇaiyē
பிணைகளே
piṇaikaḷē
Accusative பிணையை
piṇaiyai
பிணைகளை
piṇaikaḷai
Dative பிணைக்கு
piṇaikku
பிணைகளுக்கு
piṇaikaḷukku
Genitive பிணையுடைய
piṇaiyuṭaiya
பிணைகளுடைய
piṇaikaḷuṭaiya
Singular Plural
Nominative பிணை
piṇai
பிணைகள்
piṇaikaḷ
Vocative பிணையே
piṇaiyē
பிணைகளே
piṇaikaḷē
Accusative பிணையை
piṇaiyai
பிணைகளை
piṇaikaḷai
Dative பிணைக்கு
piṇaikku
பிணைகளுக்கு
piṇaikaḷukku
Benefactive பிணைக்காக
piṇaikkāka
பிணைகளுக்காக
piṇaikaḷukkāka
Genitive 1 பிணையுடைய
piṇaiyuṭaiya
பிணைகளுடைய
piṇaikaḷuṭaiya
Genitive 2 பிணையின்
piṇaiyiṉ
பிணைகளின்
piṇaikaḷiṉ
Locative 1 பிணையில்
piṇaiyil
பிணைகளில்
piṇaikaḷil
Locative 2 பிணையிடம்
piṇaiyiṭam
பிணைகளிடம்
piṇaikaḷiṭam
Sociative 1 பிணையோடு
piṇaiyōṭu
பிணைகளோடு
piṇaikaḷōṭu
Sociative 2 பிணையுடன்
piṇaiyuṭaṉ
பிணைகளுடன்
piṇaikaḷuṭaṉ
Instrumental பிணையால்
piṇaiyāl
பிணைகளால்
piṇaikaḷāl
Ablative பிணையிலிருந்து
piṇaiyiliruntu
பிணைகளிலிருந்து
piṇaikaḷiliruntu

References[edit]