புதை

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Tamil

[edit]

Pronunciation

[edit]

Etymology 1

[edit]

Cognate with Malayalam പുതക്കുക (putakkuka).

Noun

[edit]

புதை (putai)

  1. concealment; the act of hiding or concealing
  2. that which is concealed
  3. dense part of a forest or jungle
  4. place of concealment
  5. bundle of arrows
Declension
[edit]
ai-stem declension of புதை (putai)
Singular Plural
Nominative புதை
putai
புதைகள்
putaikaḷ
Vocative புதையே
putaiyē
புதைகளே
putaikaḷē
Accusative புதையை
putaiyai
புதைகளை
putaikaḷai
Dative புதைக்கு
putaikku
புதைகளுக்கு
putaikaḷukku
Genitive புதையுடைய
putaiyuṭaiya
புதைகளுடைய
putaikaḷuṭaiya
Singular Plural
Nominative புதை
putai
புதைகள்
putaikaḷ
Vocative புதையே
putaiyē
புதைகளே
putaikaḷē
Accusative புதையை
putaiyai
புதைகளை
putaikaḷai
Dative புதைக்கு
putaikku
புதைகளுக்கு
putaikaḷukku
Benefactive புதைக்காக
putaikkāka
புதைகளுக்காக
putaikaḷukkāka
Genitive 1 புதையுடைய
putaiyuṭaiya
புதைகளுடைய
putaikaḷuṭaiya
Genitive 2 புதையின்
putaiyiṉ
புதைகளின்
putaikaḷiṉ
Locative 1 புதையில்
putaiyil
புதைகளில்
putaikaḷil
Locative 2 புதையிடம்
putaiyiṭam
புதைகளிடம்
putaikaḷiṭam
Sociative 1 புதையோடு
putaiyōṭu
புதைகளோடு
putaikaḷōṭu
Sociative 2 புதையுடன்
putaiyuṭaṉ
புதைகளுடன்
putaikaḷuṭaṉ
Instrumental புதையால்
putaiyāl
புதைகளால்
putaikaḷāl
Ablative புதையிலிருந்து
putaiyiliruntu
புதைகளிலிருந்து
putaikaḷiliruntu

Verb

[edit]

புதை (putai) (intransitive)

  1. to be buried
  2. to sink into
  3. to penetrate
Conjugation
[edit]

Etymology 2

[edit]

Causative of the verb above. Cognate to Kannada ಪೊದಿಸು (podisu).

Verb

[edit]

புதை (putai) (transitive)

  1. to bury
  2. (usually said of treasure) to hide, conceal
    Synonyms: மறை (maṟai), ஒளி (oḷi)
Conjugation
[edit]

References

[edit]