ಕಲ್ಲು

See also: ಕೊಲ್ಲು

Kannada

ದೊಡ್ಡ ಕಲ್ಲು (a big rock)

Etymology

From Old Kannada ಕಲ್ (kal). Cognate with Tamil கல் (kal), Telugu కలు (kalu), Malayalam കല്ല് (kallŭ).

Pronunciation

• IPA^(key): /kɐllu/

Noun

ಕಲ್ಲು • (kallu)

1. rock, stone, pebble

   ಕಲ್ಲಿನಷ್ಟು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿದ್ದಾನೆ.

   kallinaṣṭu gaṭṭiyāgiddāne.

   He is as tough as a rock.

   • The Bible, John 8:7

     ಮತ್ತೆ ಆತನಿಗೆ ಹಾಗೇ ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾಗ ಅವನು ಮೇಲೆದ್ದುಕೊಂಡು ಹೇಳಿದನು: ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಯಾವನು ಪಾಪವಿಲ್ಲದೆ ಇದ್ದಾನೋ ಅವನೇ ಮೊದಲನೆಯ ಕಲ್ಲನ್ನು ಎಸೆಯಲಿ.

     matte ātanige hāgē praśnisuttalē iddāga avanu mēleddukoṇḍu hēḷidanu: nimmalli yāvanu pāpavillade iddānō avanē modalaneya kallannu eseyali.

     So when they continued asking him, he lifted up himself, and said unto them, He that is without sin among you, let him first cast a stone at her.

Declension

Case/Form	Singular	Plural
Nominative	ಕಲ್ಲು (kallu)	ಕಲ್ಲುಗಳು (kallugaḷu)
Accusative	ಕಲ್ಲನ್ನು (kallannu)	ಕಲ್ಲುಗಳನ್ನು (kallugaḷannu)
Instrumental	ಕಲ್ಲಿನಿಂದ (kallininda)	ಕಲ್ಲುಗಳಿಂದ (kallugaḷinda)
Dative	ಕಲ್ಲಿಗೆ (kallige)	ಕಲ್ಲುಗಳಿಗೆ (kallugaḷige)
Genitive	ಕಲ್ಲಿನ (kallina)	ಕಲ್ಲುಗಳ (kallugaḷa)