ἀμέθυστος

See also: αμέθυστος

Ancient Greek

Etymology

From ἀ- (a-, “not”) +‎ μέθῠστος (méthustos, “drunken”), from μεθῠ́ω (methúō, “to be drunk on wine”), from μέθῠ (méthu, “wine”). Compare to εὐμέθῠστος (euméthustos, “easily made drunk”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.mé.tʰys.tos/ → /aˈme.θys.tos/ → /aˈme.θis.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.mé.tʰys.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈme.tʰys.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈme.θys.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈme.θys.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈme.θis.tos/

Adjective

ᾰ̓μέθῠστος • (améthustos) m or f (neuter ᾰ̓μέθῠστον); second declension

1. (passive sense) not drunken, without drunkenness, sober

   Synonym: νηφάλιος (nēphálios)

2. (active sense) not intoxicating

Declension

Second declension of ᾰ̓μέθῠστος; ᾰ̓μέθῠστον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓μέθῠστος améthustos	ᾰ̓μέθῠστον améthuston		ᾰ̓μεθῠ́στω amethústō	ᾰ̓μεθῠ́στω amethústō		ᾰ̓μέθῠστοι améthustoi	ᾰ̓μέθῠστᾰ améthusta
Genitive		ᾰ̓μεθῠ́στου amethústou	ᾰ̓μεθῠ́στου amethústou		ᾰ̓μεθῠ́στοιν amethústoin	ᾰ̓μεθῠ́στοιν amethústoin		ᾰ̓μεθῠ́στων amethústōn	ᾰ̓μεθῠ́στων amethústōn
Dative		ᾰ̓μεθῠ́στῳ amethústōi	ᾰ̓μεθῠ́στῳ amethústōi		ᾰ̓μεθῠ́στοιν amethústoin	ᾰ̓μεθῠ́στοιν amethústoin		ᾰ̓μεθῠ́στοις amethústois	ᾰ̓μεθῠ́στοις amethústois
Accusative		ᾰ̓μέθῠστον améthuston	ᾰ̓μέθῠστον améthuston		ᾰ̓μεθῠ́στω amethústō	ᾰ̓μεθῠ́στω amethústō		ᾰ̓μεθῠ́στους amethústous	ᾰ̓μέθῠστᾰ améthusta
Vocative		ᾰ̓μέθῠστε améthuste	ᾰ̓μέθῠστον améthuston		ᾰ̓μεθῠ́στω amethústō	ᾰ̓μεθῠ́στω amethústō		ᾰ̓μέθῠστοι améthustoi	ᾰ̓μέθῠστᾰ améthusta
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ᾰ̓μεθῠ́στως amethústōs			ᾰ̓μεθῠστότερος amethustóteros			ᾰ̓μεθῠστότᾰτος amethustótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἀμέθῠστον (améthuston)

Noun

ᾰ̓μέθῠστος • (améthustos) f (genitive ᾰ̓μεθῠ́στου); second declension

1. (substantive) remedy for drunkenness
2. (botany) some sort of herb
3. (geology) amethyst

Usage notes

The senses of an herb or an an amethyst represent a narrowing of the earliest meaning, a remedy for drunkenness, because of both the herb's and amethysts' perceived ability to prevent or cure drunkenness.

Declension

Second declension of ἡ ᾰ̓μέθῠστος; τῆς ᾰ̓μεθῠ́στου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ᾰ̓μέθῠστος hē améthustos	τὼ ᾰ̓μεθῠ́στω tṑ amethústō	αἱ ᾰ̓μέθῠστοι hai améthustoi
Genitive	τῆς ᾰ̓μεθῠ́στου tês amethústou	τοῖν ᾰ̓μεθῠ́στοιν toîn amethústoin	τῶν ᾰ̓μεθῠ́στων tôn amethústōn
Dative	τῇ ᾰ̓μεθῠ́στῳ têi amethústōi	τοῖν ᾰ̓μεθῠ́στοιν toîn amethústoin	ταῖς ᾰ̓μεθῠ́στοις taîs amethústois
Accusative	τὴν ᾰ̓μέθῠστον tḕn améthuston	τὼ ᾰ̓μεθῠ́στω tṑ amethústō	τᾱ̀ς ᾰ̓μεθῠ́στους tā̀s amethústous
Vocative	ᾰ̓μέθῠστε améthuste	ᾰ̓μεθῠ́στω amethústō	ᾰ̓μέθῠστοι améthustoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Synonyms

• (remedy for drunkenness): ἀμέθῠστον (améthuston)
• (an herb): σέλινον ἄγριον (sélinon ágrion), βατράχιον (batrákhion), σμύρνιον (smúrnion), ἐλεοσέλινον (eleosélinon)
• (amethyst): ἀμέθῠστον (améthuston)

Derived terms

• ἀμέθῠσον (améthuson)
• ἀμεθῠ́στῐνος (amethústinos)
• ἀμεθῠστῐ́ζων (amethustízōn)

Descendants

• Greek: αμέθυστος (améthystos)
• → Latin: amethystus (see there for further descendants)

Further reading

• “ἀμέθυστος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀμέθυστος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἀμέθυστος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀμέθυστος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• G271 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible