ἐξαφανίζω

See also: εξαφανίζω

Ancient Greek

Etymology

From ἐκ (ek, “out”) +‎ ἀφανίζω (aphanízō, “to do away with, destroy”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ek.sa.pʰa.níz.dɔː/ → /ek.sa.ɸaˈni.zo/ → /ek.sa.faˈni.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ek.sa.pʰa.níz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ek.sa.pʰaˈni.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ek.sa.ɸaˈni.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ek.sa.faˈni.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ek.sa.faˈni.zo/

Verb

ἐξᾰφᾰνίζω • (exaphanízō)

1. I destroy utterly
2. (passive voice) I disappear utterly

Inflection

   Present: ἐξαφανῐ́ζω, ἐξαφανῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξαφανῐ́ζω	ἐξαφανῐ́ζεις	ἐξαφανῐ́ζει	ἐξαφανῐ́ζετον	ἐξαφανῐ́ζετον	ἐξαφανῐ́ζομεν	ἐξαφανῐ́ζετε	ἐξαφανῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐξαφανῐ́ζω	ἐξαφανῐ́ζῃς	ἐξαφανῐ́ζῃ	ἐξαφανῐ́ζητον	ἐξαφανῐ́ζητον	ἐξαφανῐ́ζωμεν	ἐξαφανῐ́ζητε	ἐξαφανῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	ἐξαφανῐ́ζοιμῐ	ἐξαφανῐ́ζοις	ἐξαφανῐ́ζοι	ἐξαφανῐ́ζοιτον	ἐξαφανῐζοίτην	ἐξαφανῐ́ζοιμεν	ἐξαφανῐ́ζοιτε	ἐξαφανῐ́ζοιεν
	imperative		ἐξαφάνῐζε	ἐξαφανῐζέτω	ἐξαφανῐ́ζετον	ἐξαφανῐζέτων		ἐξαφανῐ́ζετε	ἐξαφανῐζόντων
middle/ passive	indicative	ἐξαφανῐ́ζομαι	ἐξαφανῐ́ζῃ, ἐξαφανῐ́ζει	ἐξαφανῐ́ζεται	ἐξαφανῐ́ζεσθον	ἐξαφανῐ́ζεσθον	ἐξαφανῐζόμεθᾰ	ἐξαφανῐ́ζεσθε	ἐξαφανῐ́ζονται
	subjunctive	ἐξαφανῐ́ζωμαι	ἐξαφανῐ́ζῃ	ἐξαφανῐ́ζηται	ἐξαφανῐ́ζησθον	ἐξαφανῐ́ζησθον	ἐξαφανῐζώμεθᾰ	ἐξαφανῐ́ζησθε	ἐξαφανῐ́ζωνται
	optative	ἐξαφανῐζοίμην	ἐξαφανῐ́ζοιο	ἐξαφανῐ́ζοιτο	ἐξαφανῐ́ζοισθον	ἐξαφανῐζοίσθην	ἐξαφανῐζοίμεθᾰ	ἐξαφανῐ́ζοισθε	ἐξαφανῐ́ζοιντο
	imperative		ἐξαφανῐ́ζου	ἐξαφανῐζέσθω	ἐξαφανῐ́ζεσθον	ἐξαφανῐζέσθων		ἐξαφανῐ́ζεσθε	ἐξαφανῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐξαφανῐ́ζειν				ἐξαφανῐ́ζεσθαι
participle	m	ἐξαφανῐ́ζων				ἐξαφανῐζόμενος
	f	ἐξαφανῐ́ζουσᾰ				ἐξαφανῐζομένη
	n	ἐξαφανῐ́ζον				ἐξαφανῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐξηφάνῐζον, ἐξηφανῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξηφάνῐζον	ἐξηφάνῐζες	ἐξηφάνῐζε(ν)	ἐξηφανῐ́ζετον	ἐξηφανῐζέτην	ἐξηφανῐ́ζομεν	ἐξηφανῐ́ζετε	ἐξηφάνῐζον
middle/ passive	indicative	ἐξηφανῐζόμην	ἐξηφανῐ́ζου	ἐξηφανῐ́ζετο	ἐξηφανῐ́ζεσθον	ἐξηφανῐζέσθην	ἐξηφανῐζόμεθᾰ	ἐξηφανῐ́ζεσθε	ἐξηφανῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐξαφανῐέω, ἐξαφανῐέομαι, ἐξαφανῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξαφανῐέω	ἐξαφανῐέεις	ἐξαφανῐέει	ἐξαφανῐέετον	ἐξαφανῐέετον	ἐξαφανῐέομεν	ἐξαφανῐέετε	ἐξαφανῐέουσῐ(ν)
	optative	ἐξαφανῐέοιμῐ	ἐξαφανῐέοις	ἐξαφανῐέοι	ἐξαφανῐέοιτον	ἐξαφανῐεοίτην	ἐξαφανῐέοιμεν	ἐξαφανῐέοιτε	ἐξαφανῐέοιεν
middle	indicative	ἐξαφανῐέομαι	ἐξαφανῐέῃ, ἐξαφανῐέει	ἐξαφανῐέεται	ἐξαφανῐέεσθον	ἐξαφανῐέεσθον	ἐξαφανῐεόμεθᾰ	ἐξαφανῐέεσθε	ἐξαφανῐέονται
	optative	ἐξαφανῐεοίμην	ἐξαφανῐέοιο	ἐξαφανῐέοιτο	ἐξαφανῐέοισθον	ἐξαφανῐεοίσθην	ἐξαφανῐεοίμεθᾰ	ἐξαφανῐέοισθε	ἐξαφανῐέοιντο
passive	indicative	ἐξαφανῐσθήσομαι	ἐξαφανῐσθήσῃ	ἐξαφανῐσθήσεται	ἐξαφανῐσθήσεσθον	ἐξαφανῐσθήσεσθον	ἐξαφανῐσθησόμεθᾰ	ἐξαφανῐσθήσεσθε	ἐξαφανῐσθήσονται
	optative	ἐξαφανῐσθησοίμην	ἐξαφανῐσθήσοιο	ἐξαφανῐσθήσοιτο	ἐξαφανῐσθήσοισθον	ἐξαφανῐσθησοίσθην	ἐξαφανῐσθησοίμεθᾰ	ἐξαφανῐσθήσοισθε	ἐξαφανῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐξαφανῐέειν			ἐξαφανῐέεσθαι		ἐξαφανῐσθήσεσθαι
participle	m	ἐξαφανῐέων			ἐξαφανῐεόμενος		ἐξαφανῐσθησόμενος
	f	ἐξαφανῐέουσᾰ			ἐξαφανῐεομένη		ἐξαφανῐσθησομένη
	n	ἐξαφανῐέον			ἐξαφανῐεόμενον		ἐξαφανῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἐξαφανῐῶ, ἐξαφανῐοῦμαι, ἐξαφανῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξαφανῐῶ	ἐξαφανῐεῖς	ἐξαφανῐεῖ	ἐξαφανῐεῖτον	ἐξαφανῐεῖτον	ἐξαφανῐοῦμεν	ἐξαφανῐεῖτε	ἐξαφανῐοῦσῐ(ν)
	optative	ἐξαφανῐοίην, ἐξαφανῐοῖμῐ	ἐξαφανῐοίης, ἐξαφανῐοῖς	ἐξαφανῐοίη, ἐξαφανῐοῖ	ἐξαφανῐοῖτον, ἐξαφανῐοίητον	ἐξαφανῐοίτην, ἐξαφανῐοιήτην	ἐξαφανῐοῖμεν, ἐξαφανῐοίημεν	ἐξαφανῐοῖτε, ἐξαφανῐοίητε	ἐξαφανῐοῖεν, ἐξαφανῐοίησᾰν
middle	indicative	ἐξαφανῐοῦμαι	ἐξαφανῐῇ	ἐξαφανῐεῖται	ἐξαφανῐεῖσθον	ἐξαφανῐεῖσθον	ἐξαφανῐούμεθᾰ	ἐξαφανῐεῖσθε	ἐξαφανῐοῦνται
	optative	ἐξαφανῐοίμην	ἐξαφανῐοῖο	ἐξαφανῐοῖτο	ἐξαφανῐοῖσθον	ἐξαφανῐοίσθην	ἐξαφανῐοίμεθᾰ	ἐξαφανῐοῖσθε	ἐξαφανῐοῖντο
passive	indicative	ἐξαφανῐσθήσομαι	ἐξαφανῐσθήσῃ	ἐξαφανῐσθήσεται	ἐξαφανῐσθήσεσθον	ἐξαφανῐσθήσεσθον	ἐξαφανῐσθησόμεθᾰ	ἐξαφανῐσθήσεσθε	ἐξαφανῐσθήσονται
	optative	ἐξαφανῐσθησοίμην	ἐξαφανῐσθήσοιο	ἐξαφανῐσθήσοιτο	ἐξαφανῐσθήσοισθον	ἐξαφανῐσθησοίσθην	ἐξαφανῐσθησοίμεθᾰ	ἐξαφανῐσθήσοισθε	ἐξαφανῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐξαφανῐεῖν			ἐξαφανῐεῖσθαι		ἐξαφανῐσθήσεσθαι
participle	m	ἐξαφανῐῶν			ἐξαφανῐούμενος		ἐξαφανῐσθησόμενος
	f	ἐξαφανῐοῦσᾰ			ἐξαφανῐουμένη		ἐξαφανῐσθησομένη
	n	ἐξαφανῐοῦν			ἐξαφανῐούμενον		ἐξαφανῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐξηφάνῐσᾰ, ἐξηφανῐσᾰ́μην, ἐξηφανῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξηφάνῐσᾰ	ἐξηφάνῐσᾰς	ἐξηφάνῐσε(ν)	ἐξηφανῐ́σᾰτον	ἐξηφανῐσᾰ́την	ἐξηφανῐ́σᾰμεν	ἐξηφανῐ́σᾰτε	ἐξηφάνῐσᾰν
	subjunctive	ἐξαφανῐ́σω	ἐξαφανῐ́σῃς	ἐξαφανῐ́σῃ	ἐξαφανῐ́σητον	ἐξαφανῐ́σητον	ἐξαφανῐ́σωμεν	ἐξαφανῐ́σητε	ἐξαφανῐ́σωσῐ(ν)
	optative	ἐξαφανῐ́σαιμῐ	ἐξαφανῐ́σειᾰς, ἐξαφανῐ́σαις	ἐξαφανῐ́σειε(ν), ἐξαφανῐ́σαι	ἐξαφανῐ́σαιτον	ἐξαφανῐσαίτην	ἐξαφανῐ́σαιμεν	ἐξαφανῐ́σαιτε	ἐξαφανῐ́σειᾰν, ἐξαφανῐ́σαιεν
	imperative		ἐξαφάνῐσον	ἐξαφανῐσᾰ́τω	ἐξαφανῐ́σᾰτον	ἐξαφανῐσᾰ́των		ἐξαφανῐ́σᾰτε	ἐξαφανῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐξηφανῐσᾰ́μην	ἐξηφανῐ́σω	ἐξηφανῐ́σᾰτο	ἐξηφανῐ́σᾰσθον	ἐξηφανῐσᾰ́σθην	ἐξηφανῐσᾰ́μεθᾰ	ἐξηφανῐ́σᾰσθε	ἐξηφανῐ́σᾰντο
	subjunctive	ἐξαφανῐ́σωμαι	ἐξαφανῐ́σῃ	ἐξαφανῐ́σηται	ἐξαφανῐ́σησθον	ἐξαφανῐ́σησθον	ἐξαφανῐσώμεθᾰ	ἐξαφανῐ́σησθε	ἐξαφανῐ́σωνται
	optative	ἐξαφανῐσαίμην	ἐξαφανῐ́σαιο	ἐξαφανῐ́σαιτο	ἐξαφανῐ́σαισθον	ἐξαφανῐσαίσθην	ἐξαφανῐσαίμεθᾰ	ἐξαφανῐ́σαισθε	ἐξαφανῐ́σαιντο
	imperative		ἐξαφάνῐσαι	ἐξαφανῐσᾰ́σθω	ἐξαφανῐ́σᾰσθον	ἐξαφανῐσᾰ́σθων		ἐξαφανῐ́σᾰσθε	ἐξαφανῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐξηφανῐ́σθην	ἐξηφανῐ́σθης	ἐξηφανῐ́σθη	ἐξηφανῐ́σθητον	ἐξηφανῐσθήτην	ἐξηφανῐ́σθημεν	ἐξηφανῐ́σθητε	ἐξηφανῐ́σθησᾰν
	subjunctive	ἐξαφανῐσθῶ	ἐξαφανῐσθῇς	ἐξαφανῐσθῇ	ἐξαφανῐσθῆτον	ἐξαφανῐσθῆτον	ἐξαφανῐσθῶμεν	ἐξαφανῐσθῆτε	ἐξαφανῐσθῶσῐ(ν)
	optative	ἐξαφανῐσθείην	ἐξαφανῐσθείης	ἐξαφανῐσθείη	ἐξαφανῐσθεῖτον, ἐξαφανῐσθείητον	ἐξαφανῐσθείτην, ἐξαφανῐσθειήτην	ἐξαφανῐσθεῖμεν, ἐξαφανῐσθείημεν	ἐξαφανῐσθεῖτε, ἐξαφανῐσθείητε	ἐξαφανῐσθεῖεν, ἐξαφανῐσθείησᾰν
	imperative		ἐξαφανῐ́σθητῐ	ἐξαφανῐσθήτω	ἐξαφανῐ́σθητον	ἐξαφανῐσθήτων		ἐξαφανῐ́σθητε	ἐξαφανῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐξαφανῐ́σαι			ἐξαφανῐ́σᾰσθαι		ἐξαφανῐσθῆναι
participle	m	ἐξαφανῐ́σᾱς			ἐξαφανῐσᾰ́μενος		ἐξαφανῐσθείς
	f	ἐξαφανῐ́σᾱσᾰ			ἐξαφανῐσᾰμένη		ἐξαφανῐσθεῖσᾰ
	n	ἐξαφανῐ́σᾰν			ἐξαφανῐσᾰ́μενον		ἐξαφανῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐξηφάνῐκᾰ, ἐξηφάνῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξηφάνῐκᾰ	ἐξηφάνῐκᾰς	ἐξηφάνῐκε(ν)	ἐξηφανῐ́κᾰτον	ἐξηφανῐ́κᾰτον	ἐξηφανῐ́κᾰμεν	ἐξηφανῐ́κᾰτε	ἐξηφανῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐξηφανῐ́κω	ἐξηφανῐ́κῃς	ἐξηφανῐ́κῃ	ἐξηφανῐ́κητον	ἐξηφανῐ́κητον	ἐξηφανῐ́κωμεν	ἐξηφανῐ́κητε	ἐξηφανῐ́κωσῐ(ν)
	optative	ἐξηφανῐ́κοιμῐ, ἐξηφανῐκοίην	ἐξηφανῐ́κοις, ἐξηφανῐκοίης	ἐξηφανῐ́κοι, ἐξηφανῐκοίη	ἐξηφανῐ́κοιτον	ἐξηφανῐκοίτην	ἐξηφανῐ́κοιμεν	ἐξηφανῐ́κοιτε	ἐξηφανῐ́κοιεν
	imperative		ἐξηφάνῐκε	ἐξηφανῐκέτω	ἐξηφανῐ́κετον	ἐξηφανῐκέτων		ἐξηφανῐ́κετε	ἐξηφανῐκόντων
middle/ passive	indicative	ἐξηφάνῐσμαι	ἐξηφάνῐσαι	ἐξηφάνῐσται	ἐξηφάνῐσθον	ἐξηφάνῐσθον	ἐξηφανῐ́σμεθᾰ	ἐξηφάνῐσθε	ἐξηφανῐ́δᾰται
	subjunctive	ἐξηφανῐσμένος ὦ	ἐξηφανῐσμένος ᾖς	ἐξηφανῐσμένος ᾖ	ἐξηφανῐσμένω ἦτον	ἐξηφανῐσμένω ἦτον	ἐξηφανῐσμένοι ὦμεν	ἐξηφανῐσμένοι ἦτε	ἐξηφανῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐξηφανῐσμένος εἴην	ἐξηφανῐσμένος εἴης	ἐξηφανῐσμένος εἴη	ἐξηφανῐσμένω εἴητον/εἶτον	ἐξηφανῐσμένω εἰήτην/εἴτην	ἐξηφανῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐξηφανῐσμένοι εἴητε/εἶτε	ἐξηφανῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐξηφάνῐσο	ἐξηφανῐ́σθω	ἐξηφάνῐσθον	ἐξηφανῐ́σθων		ἐξηφάνῐσθε	ἐξηφανῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐξηφανῐκέναι				ἐξηφανῐ́σθαι
participle	m	ἐξηφανῐκώς				ἐξηφανῐσμένος
	f	ἐξηφανῐκυῖᾰ				ἐξηφανῐσμένη
	n	ἐξηφανῐκός				ἐξηφανῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐξηφανῐ́κειν, ἐξηφανῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξηφανῐ́κειν, ἐξηφανῐ́κη	ἐξηφανῐ́κεις, ἐξηφανῐ́κης	ἐξηφανῐ́κει(ν)	ἐξηφανῐ́κετον	ἐξηφανῐκέτην	ἐξηφανῐ́κεμεν	ἐξηφανῐ́κετε	ἐξηφανῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐξηφανῐ́σμην	ἐξηφάνῐσο	ἐξηφάνῐστο	ἐξηφάνῐσθον	ἐξηφανῐ́σθην	ἐξηφανῐ́σμεθᾰ	ἐξηφάνῐσθε	ἐξηφανῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ἐξαφανίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἐξαφανίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette