ἔφαγον

Ancient Greek

Etymology

According to Beekes, from Proto-Indo-European *bʰh₂g-, zero-grade of *bʰeh₂g- (“to divide, distribute”) with a semantic shift “*I received a share” → “*I consumed” → “I ate”. Compare also βαγαῖος (bagaîos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /é.pʰa.ɡon/ → /ˈe.ɸa.ɣon/ → /ˈe.fa.ɣon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /é.pʰa.ɡon/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈe.pʰa.ɡon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈe.ɸa.ɣon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈe.fa.ɣon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈe.fa.ɣon/

Verb

ἔφᾰγον • (éphagon)

1. eat, devour
   1. eat up, devour, squander

Inflection

No present tense, except for φᾰγεῖ (phageî) and φᾰγέοις (phagéois) in later Greek. Generally suppleted with ἐσθῐ́ω (esthíō) and ἔδω (édō). Also see τρώγω (trṓgō).

   Aorist: ἔφᾰγον, ἐφᾰγόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔφᾰγον	ἔφᾰγες	ἔφᾰγε(ν)	ἐφᾰ́γετον	ἐφᾰγέτην	ἐφᾰ́γομεν	ἐφᾰ́γετε	ἔφᾰγον
	subjunctive	φᾰ́γω	φᾰ́γῃς	φᾰ́γῃ	φᾰ́γητον	φᾰ́γητον	φᾰ́γωμεν	φᾰ́γητε	φᾰ́γωσῐ(ν)
	optative	φᾰ́γοιμῐ	φᾰ́γοις	φᾰ́γοι	φᾰ́γοιτον	φᾰγοίτην	φᾰ́γοιμεν	φᾰ́γοιτε	φᾰ́γοιεν
	imperative		φᾰ́γε	φᾰγέτω	φᾰ́γετον	φᾰγέτων		φᾰ́γετε	φᾰγόντων
middle	indicative	ἐφᾰγόμην	ἐφᾰ́γου	ἐφᾰ́γετο	ἐφᾰ́γεσθον	ἐφᾰγέσθην	ἐφᾰγόμεθᾰ	ἐφᾰ́γεσθε	ἐφᾰ́γοντο
	subjunctive	φᾰ́γωμαι	φᾰ́γῃ	φᾰ́γηται	φᾰ́γησθον	φᾰ́γησθον	φᾰγώμεθᾰ	φᾰ́γησθε	φᾰ́γωνται
	optative	φᾰγοίμην	φᾰ́γοιο	φᾰ́γοιτο	φᾰ́γοισθον	φᾰγοίσθην	φᾰγοίμεθᾰ	φᾰ́γοισθε	φᾰ́γοιντο
	imperative		φᾰγοῦ	φᾰγέσθω	φᾰ́γεσθον	φᾰγέσθων		φᾰ́γεσθε	φᾰγέσθων
		active			middle
infinitive		φᾰγεῖν			φᾰγέσθαι
participle	m	φᾰγών			φᾰγόμενος
	f	φᾰγοῦσᾰ			φᾰγομένη
	n	φᾰγόν			φᾰγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: φᾰ́γον, φᾰγόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φᾰ́γον	φᾰ́γες	φᾰ́γε(ν)	φᾰ́γετον	φᾰγέτην	φᾰ́γομεν	φᾰ́γετε	φᾰ́γον
	subjunctive	φᾰ́γω, φᾰ́γωμῐ	φᾰ́γῃς, φᾰ́γῃσθᾰ	φᾰ́γῃ, φᾰ́γῃσῐ	φᾰ́γητον	φᾰ́γητον	φᾰ́γωμεν	φᾰ́γητε	φᾰ́γωσῐ(ν)
	optative	φᾰ́γοιμῐ	φᾰ́γοις/φᾰ́γοισθᾰ	φᾰ́γοι	φᾰγεῖτον	φᾰγείτην	φᾰγεῖμεν	φᾰγεῖτε	φᾰγεῖεν
	imperative		φᾰ́γε	φᾰγέτω	φᾰ́γετον	φᾰγέτων		φᾰ́γετε	φᾰγόντων
middle	indicative	φᾰγόμην	φᾰ́γεο	φᾰ́γετο	φᾰ́γεσθον	φᾰγέσθην	φᾰγόμε(σ)θᾰ	φᾰ́γεσθε	φᾰ́γοντο
	subjunctive	φᾰ́γωμαι, φᾰγώμαιμῐ	φᾰ́γηαι, φᾰ́γηαι	φᾰ́γηται, φᾰγήταισῐ	φᾰ́γησθον	φᾰ́γησθον	φᾰγώμε(σ)θᾰ	φᾰ́γησθε	φᾰ́γωνται
	optative	φᾰγοίμην	φᾰ́γοιο	φᾰ́γοιτο	φᾰ́γοισθον	φᾰγοίσθην	φᾰγοίμε(σ)θᾰ	φᾰ́γοισθε	φᾰγοίᾰτο
	imperative		φᾰ́γεο	φᾰγέσθω	φᾰ́γεσθον	φᾰγέσθων		φᾰ́γεσθε	φᾰγέσθων
		active			middle
infinitive		φᾰγεῖν/φᾰγέμεν(αι)			φᾰγέσθαι
participle	m	φᾰγών			φᾰγόμενος
	f	φᾰγοῦσᾰ			φᾰγομένη
	n	φᾰγόν			φᾰγόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: φᾰ́γομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	φᾰ́γομαι	φᾰ́γῃ, φᾰ́γει	φᾰ́γεται	φᾰ́γεσθον	φᾰ́γεσθον	φᾰγόμεθᾰ	φᾰ́γεσθε	φᾰ́γονται
	optative	φᾰγοίμην	φᾰ́γοιο	φᾰ́γοιτο	φᾰ́γοισθον	φᾰγοίσθην	φᾰγοίμεθᾰ	φᾰ́γοισθε	φᾰ́γοιντο
					middle
infinitive					φᾰ́γεσθαι
participle	m				φᾰγόμενος
	f				φᾰγομένη
	n				φᾰγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• φᾰ́γαινᾰ (phágaina)
• φᾰγᾰ́νθρωπος (phagánthrōpos)
• φᾰγᾶς (phagâs)
• φᾰγέδαινᾰ (phagédaina)
• φᾰγεσωρῖτῐς (phagesōrîtis)
• φᾰγέσωρος (phagésōros)
• φᾰ́γημᾰ (phágēma)
• φᾰγήσῐᾰ (phagḗsia)
• φᾰ́γῐλος (phágilos)
• φᾰγολοίδορος (phagoloídoros)
• φᾰ́γος (phágos)
• -φᾰ́γος, -φᾰγος (-phágos, -phagos)
• φᾰ́γων (phágōn)

 

Descendants

• → English: phago-
• Greek: έφαγα (éfaga) (perfective forms of τρώω (tróo))

References

• “ἔφαγον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἔφαγον”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἔφαγον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• ἔφαγον in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• G5315 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), volume II, with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1543