contradictorius
Latin
Etymology
From contrādīcō (“I speak against; contradict”), from contrā (“against”) + dīcō (“I say, speak”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /kon.traː.dikˈtoː.ri.us/, [kɔn̪t̪räːd̪ɪkˈt̪oːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kon.tra.dikˈto.ri.us/, [kon̪t̪räd̪ikˈt̪ɔːrius]
Adjective
contrādictōrius (feminine contrādictōria, neuter contrādictōrium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | contrādictōrius | contrādictōria | contrādictōrium | contrādictōriī | contrādictōriae | contrādictōria | |
Genitive | contrādictōriī | contrādictōriae | contrādictōriī | contrādictōriōrum | contrādictōriārum | contrādictōriōrum | |
Dative | contrādictōriō | contrādictōriō | contrādictōriīs | ||||
Accusative | contrādictōrium | contrādictōriam | contrādictōrium | contrādictōriōs | contrādictōriās | contrādictōria | |
Ablative | contrādictōriō | contrādictōriā | contrādictōriō | contrādictōriīs | |||
Vocative | contrādictōrie | contrādictōria | contrādictōrium | contrādictōriī | contrādictōriae | contrādictōria |
Related terms
Descendants
- Catalan: contradictori
- English: contradictory
- French: contradictoire
- Italian: contraddittorio
- Portuguese: contraditório
- Spanish: contradictorio
References
- “contradictorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- contradictorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.