sacerdotula
Latin
Etymology
From sacerdōs (“priest, priestess”), from sacer (“sacred, holy”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /sa.kerˈdoː.tu.la/, [s̠äkɛrˈd̪oːt̪ʊɫ̪ä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /sa.t͡ʃerˈdo.tu.la/, [sät͡ʃerˈd̪ɔːt̪ulä]
Noun
sacerdōtula f (genitive sacerdōtulae); first declension
Declension
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | sacerdōtula | sacerdōtulae |
Genitive | sacerdōtulae | sacerdōtulārum |
Dative | sacerdōtulae | sacerdōtulīs |
Accusative | sacerdōtulam | sacerdōtulās |
Ablative | sacerdōtulā | sacerdōtulīs |
Vocative | sacerdōtula | sacerdōtulae |
Related terms
Related terms
References
- “sacerdotula”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sacerdotula in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.