windwak

Dutch

Etymology

Compound of wind (“wind”) +‎ wak (“hole in surface ice”). First attested in the 19th century.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʋɪnt.ʋɑk/
• Hyphenation: wind‧wak

Noun

windwak n (plural windwakken)

1. A hole in surface ice caused by winds preventing the water from freezing shut.
   • 1863, P. J. Andriessen, De Prins en Johan de Witt. Of ons land in het tweede tijdperk der eerste stadhouderlooze regering, G. W. Tielkemeijer (publ.), page 91.

     Alleen op de diepere molensloten, waar men — als de molens gemalen hebben — dikwijls bomijs aantreft of — als 't sterk gewaaid heeft — zoogenoemde windwakken, kan men gevaar lopen van te verdrinken.

     (please add an English translation of this quotation)