meetronen

Dutch

Etymology

From mee (“with”) +‎ tronen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

meetronen

1. to bring along, to drag (someone) along

Inflection

Conjugation of meetronen (weak, separable)
infinitive	meetronen
past singular	troonde mee
past participle	meegetroond
infinitive	meetronen
gerund	meetronen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	troon mee	troonde mee	meetroon	meetroonde
2nd person sing. (jij)	troont mee, troon mee2	troonde mee	meetroont	meetroonde
2nd person sing. (u)	troont mee	troonde mee	meetroont	meetroonde
2nd person sing. (gij)	troont mee	troonde mee	meetroont	meetroonde
3rd person singular	troont mee	troonde mee	meetroont	meetroonde
plural	tronen mee	troonden mee	meetronen	meetroonden
subjunctive sing.1	trone mee	troonde mee	meetrone	meetroonde
subjunctive plur.1	tronen mee	troonden mee	meetronen	meetroonden
imperative sing.	troon mee
imperative plur.1	troont mee
participles	meetronend	meegetroond
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• tronen mee