opwachten

Dutch

Etymology

From op (“up”) +‎ wachten (“to wait”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: op‧wach‧ten

Verb

opwachten

1. to waylay (to lie in wait for and attack from ambush)

Inflection

Conjugation of opwachten (weak, separable)
infinitive	opwachten
past singular	wachtte op
past participle	opgewacht
infinitive	opwachten
gerund	opwachten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	wacht op	wachtte op	opwacht	opwachtte
2nd person sing. (jij)	wacht op	wachtte op	opwacht	opwachtte
2nd person sing. (u)	wacht op	wachtte op	opwacht	opwachtte
2nd person sing. (gij)	wacht op	wachtte op	opwacht	opwachtte
3rd person singular	wacht op	wachtte op	opwacht	opwachtte
plural	wachten op	wachtten op	opwachten	opwachtten
subjunctive sing.1	wachte op	wachtte op	opwachte	opwachtte
subjunctive plur.1	wachten op	wachtten op	opwachten	opwachtten
imperative sing.	wacht op
imperative plur.1	wacht op
participles	opwachtend	opgewacht
1) Archaic.