getrouw

Dutch

Etymology

From Middle Dutch getrouwe, from Old Dutch gitriuwi.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣəˈtrɑu/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ge‧trouw
• Rhymes: -ɑu̯

Adjective

getrouw (comparative getrouwer, superlative getrouwst)

1. faithful, loyal, true

Inflection

Declension of getrouw
uninflected	getrouw
inflected	getrouwe
comparative	getrouwer
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		getrouw	getrouwer	het getrouwst het getrouwste
indefinite	m./f. sing.	getrouwe	getrouwere	getrouwste
	n. sing.	getrouw	getrouwer	getrouwste
	plural	getrouwe	getrouwere	getrouwste
definite		getrouwe	getrouwere	getrouwste
partitive		getrouws	getrouwers	—

Derived terms

• getrouwe
• getrouwheid
• getrouwig

Descendants

• Negerhollands: getrouw