maaien

Dutch

Etymology

From Middle Dutch mâyen, from Old Dutch *māien, from Proto-Germanic *mēaną.

Pronunciation

• audio:

  (file)

• IPA^(key): /ˈmaːi̯ə(n)/
• Hyphenation: maai‧en
• Rhymes: -aːi̯ən

Verb

maaien

1. to mow

Inflection

Conjugation of maaien (weak)
infinitive	maaien
past singular	maaide
past participle	gemaaid
infinitive	maaien
gerund	maaien n
	present tense	past tense
1st person singular	maai	maaide
2nd person sing. (jij)	maait, maai2	maaide
2nd person sing. (u)	maait	maaide
2nd person sing. (gij)	maait	maaide
3rd person singular	maait	maaide
plural	maaien	maaiden
subjunctive sing.1	maaie	maaide
subjunctive plur.1	maaien	maaiden
imperative sing.	maai
imperative plur.1	maait
participles	maaiend	gemaaid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• maaier
• maaimachine

Descendants

• Negerhollands: maej
• → Sranan Tongo: mai