ontsnappen

Dutch

Etymology

ont- +‎ snappen

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈsnɑ.pə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɑpən

Verb

ontsnappen

1. to escape

Inflection

Conjugation of ontsnappen (weak, prefixed)
infinitive	ontsnappen
past singular	ontsnapte
past participle	ontsnapt
infinitive	ontsnappen
gerund	ontsnappen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontsnap	ontsnapte
2nd person sing. (jij)	ontsnapt, ontsnap2	ontsnapte
2nd person sing. (u)	ontsnapt	ontsnapte
2nd person sing. (gij)	ontsnapt	ontsnapte
3rd person singular	ontsnapt	ontsnapte
plural	ontsnappen	ontsnapten
subjunctive sing.1	ontsnappe	ontsnapte
subjunctive plur.1	ontsnappen	ontsnapten
imperative sing.	ontsnap
imperative plur.1	ontsnapt
participles	ontsnappend	ontsnapt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• ontkomen