sproeien

Dutch

Etymology

From Middle Dutch sproeyen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈspru.i̯ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: sproei‧en
• Rhymes: -ui̯ən

Verb

sproeien

1. to spray

Inflection

Conjugation of sproeien (weak)
infinitive	sproeien
past singular	sproeide
past participle	gesproeid
infinitive	sproeien
gerund	sproeien n
	present tense	past tense
1st person singular	sproei	sproeide
2nd person sing. (jij)	sproeit, sproei2	sproeide
2nd person sing. (u)	sproeit	sproeide
2nd person sing. (gij)	sproeit	sproeide
3rd person singular	sproeit	sproeide
plural	sproeien	sproeiden
subjunctive sing.1	sproeie	sproeide
subjunctive plur.1	sproeien	sproeiden
imperative sing.	sproei
imperative plur.1	sproeit
participles	sproeiend	gesproeid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• sproeier

Anagrams

• spioneer, spionere