Latin
Etymology
Variation from condō, perhaps through condus.
Pronunciation
Verb
condiō (present infinitive condīre, perfect active condīvī or condiī, supine condītum); fourth conjugation
- I season, spice, make savory.
- I embalm
- (figuratively) I cultivate, temper
Conjugation
Conjugation of condiō (fourth conjugation)
|
indicative
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
condiō
|
condīs
|
condit
|
condīmus
|
condītis
|
condiunt
|
imperfect
|
condiēbam
|
condiēbās
|
condiēbat
|
condiēbāmus
|
condiēbātis
|
condiēbant
|
future
|
condiam
|
condiēs
|
condiet
|
condiēmus
|
condiētis
|
condient
|
perfect
|
condīvī, condiī
|
condīvistī, condiistī
|
condīvit, condiit
|
condīvimus, condiimus
|
condīvistis, condiistis
|
condīvērunt, condīvēre, condiērunt, condiēre
|
pluperfect
|
condīveram, condieram
|
condīverās, condierās
|
condīverat, condierat
|
condīverāmus, condierāmus
|
condīverātis, condierātis
|
condīverant, condierant
|
future perfect
|
condīverō, condierō
|
condīveris, condieris
|
condīverit, condierit
|
condīverimus, condierimus
|
condīveritis, condieritis
|
condīverint, condierint
|
passive
|
present
|
condior
|
condīris, condīre
|
condītur
|
condīmur
|
condīminī
|
condiuntur
|
imperfect
|
condiēbar
|
condiēbāris, condiēbāre
|
condiēbātur
|
condiēbāmur
|
condiēbāminī
|
condiēbantur
|
future
|
condiar
|
condiēris, condiēre
|
condiētur
|
condiēmur
|
condiēminī
|
condientur
|
perfect
|
condītus + present active indicative of sum
|
pluperfect
|
condītus + imperfect active indicative of sum
|
future perfect
|
condītus + future active indicative of sum
|
subjunctive
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
condiam
|
condiās
|
condiat
|
condiāmus
|
condiātis
|
condiant
|
imperfect
|
condīrem
|
condīrēs
|
condīret
|
condīrēmus
|
condīrētis
|
condīrent
|
perfect
|
condīverim, condierim
|
condīverīs, condierīs
|
condīverit, condierit
|
condīverīmus, condierīmus
|
condīverītis, condierītis
|
condīverint, condierint
|
pluperfect
|
condīvissem, condiissem
|
condīvissēs, condiissēs
|
condīvisset, condiisset
|
condīvissēmus, condiissēmus
|
condīvissētis, condiissētis
|
condīvissent, condiissent
|
passive
|
present
|
condiar
|
condiāris, condiāre
|
condiātur
|
condiāmur
|
condiāminī
|
condiantur
|
imperfect
|
condīrer
|
condīrēris, condīrēre
|
condīrētur
|
condīrēmur
|
condīrēminī
|
condīrentur
|
perfect
|
condītus + present active subjunctive of sum
|
pluperfect
|
condītus + imperfect active subjunctive of sum
|
imperative
|
singular
|
plural
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
active
|
present
|
—
|
condī
|
—
|
—
|
condīte
|
—
|
future
|
—
|
condītō
|
condītō
|
—
|
condītōte
|
condiuntō
|
passive
|
present
|
—
|
condīre
|
—
|
—
|
condīminī
|
—
|
future
|
—
|
condītor
|
condītor
|
—
|
—
|
condiuntor
|
non-finite forms
|
active
|
passive
|
present
|
perfect
|
future
|
present
|
perfect
|
future
|
infinitives
|
condīre
|
condīvisse, condiisse
|
condītūrum esse
|
condīrī
|
condītum esse
|
condītum īrī
|
participles
|
condiēns
|
—
|
condītūrus
|
—
|
condītus
|
condiendus, condiundus
|
verbal nouns
|
gerund
|
supine
|
genitive
|
dative
|
accusative
|
ablative
|
accusative
|
ablative
|
condiendī
|
condiendō
|
condiendum
|
condiendō
|
condītum
|
condītū
|
Derived terms
Descendants
References
- “condio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “condio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- condio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- (ambiguous) a legislator: legum scriptor, conditor, inventor